الکس هاوک، وزیر مهاجرت و شهروندی اعلام کرد، آسترالیا در شرایط «وخیم» امنیتی در افغانستان، از افغان‌های دارنده ویزه‌های موقت نخواهد خواست که به کشورشان برگردند.
آقای هاوک در بیانیه‌ای که به اس‌بی‌اس دری فرستاده، گفته که از اتباع افغانی که در حال حاضر با ویزه‌های موقت در آسترالیا به‌سر می‌برند، پشتیبانی خواهد شد.
آقای هاوک گفت: «دولت آسترالیا از سال ۲۰۱۳ تا اکنون بیش از ۸۵۰۰ ویزه تحت برنامه بشردوستانه آسترالیا به افغان‌ها اعطا کرده است».
او افزود: «این شامل بیش از ۱۸۰۰ ویزه برای کارمندان محلي در افغانستان و خانواده‌های آن‌ها می‌شود که به دلیل حمایت شان از ماموریت آسترالیا در افغانستان در معرض قرار داشتند.»
در اعلامیه وزارت مهاجرت آمده است که آسترالیا به تعهدات بین‌المللی خود پابند است و برنامه بشردوستانه و اسکان مجدد این کشور برای رسیدگی به بحران‌های منطقه‌ای «انعطاف‌پذیر و قابل دسترس» است.
درخواست افغان‌های آسترالیا از حکومت
توریالی رازق به مدت ۱۰ سال به عنوان ترجمان برای حکومت آسترالیا در افغانستان خدمت کرده است. امروز او از دولت می‌خواهد تا خانواده‌اش را از سلطه طالبان نجات دهد.
او به شبکه خبری اس‌بی‌اس گفت: «ما زندگی خود را در حمایت از دولت آسترالیا سپری کردیم. حالا آن‌ها باید به ما و دولت افغانستان کمک کنند تا خانواده‌های ما را سالم به این‌جا برسانیم.»
آقای رازق قبل از دریافت ویزه آسترالیا، بین سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۴ به عنوان مترجم با نیروهای خارجی در افغانستان کار می‌کرد. او اکنون در شهر ادلاید آسترالیا زندگی می‌کند و می‌گوید که رویدادهای این هفته، کار و پیشرفت ۲۰ سال گذشته را در افغانستان معکوس کرده است.
توریالی رازق (وسط) با یک سرباز آسترالیایی در افغانستان Source: Supplied
«من نمی‌توانستم بخوابم، دوامدار گریه می‌کردم. کشور من و این‌که چقدر در چند سال گذشته ما پیشرفت کردیم، همه این‌ها اکنون برباد می‌شوند.»
چیزی که او بیشتر از همه از آن می‌ترسد، این است که کارهایی که در گذشته با نیروهای بین‌المللی انجام داده، اکنون جان خانواده او را به خطر خواهد انداخت.
«به دلیل کار من، آن‌ها می‌توانند از مادرم، برادرم و خواهرم انتقام بگیرند و این باعث ترس و نگرانی من شده است، زیرا آن‌چه که برای آن‌ها اتفاق می‌افتد، به خاطر من خواهد بود. آن‌ها [طالبان] یک به یک از آن‌ها انتقام خواهند گرفت.»
ترس اقلیت‌ها
همانند آقای رازق، آتیکه حسین، وکیل مهاجرت در شهر سیدنی نیز نگران امنیت خانواده خود است.
او گفت: «۴۸ ساعت گذشته بدترین زمان در ۳۲ سال زندگی من بود. من نمی‌توانستم چیزی را که در رسانه‌های اجتماعی می‌خوانم یا در اخبار می‌شنوم، درک کنم. همه مانند من در شوک هستند، زیرا هیچ‌کس انتظار چنین آشوبی را نداشت.»
طی هفته‌های گذشته بسیاری از اعضای خانواده او در افغانستان از مناطق محلی فرار کردند و به پایتخت پناه بردند، اما بعداً کابل تحت کنترل طالبان قرار گرفت.
خانم حسین نسبت به گروه‌های اقلیت اظهار نگرانی می‌کند و به این باور است که آن‌ها از اولین اهداف طالبان خواهند بود.
او گفت: «در دهه ۹۰ هنگامی که طالبان به قدرت رسیدند و کارهایی که آن‌ها انجام دادند، شواهد کافی برای ترس از امنیت زنان و کودکان و اقلیت‌هایی مانند هزاره وجود دارد. امروز ما می‌ترسیم احتمالاً همان اتفاق دوباره تکرار شود.»
«من با يك شهروند آستراليايي صحبت مي‌كردم كه همسر و سه فرزندش در آن‌جا گیر مانده‌اند.»
آتیکه حسین نگران خانواده خود در افغانستان است. Source: Supplied/Atika Hassain
«او برایم گفت که در مورد امنيت دختر بزرگش نگران است، زیرا دخترش ۱۴ ساله می‌شود، بنابراین، او در سن مورد نظر طالبان است، آن‌ها دختران را از سن ۱۲ سال با خود می‌برند.»
او همچنین به این باور است که افراد بسیار موثری چون روزنامه‌نگاران، دانشمندان، نویسندگان و فعالان جامعه مدنی نیز هدف طالبان قرار خواهند گرفت.
