شش سال پس از پیوستن به صفوف ارتش، خانم علی اکنون به نمایندگی از ایالت آسترالیای جنوبی نقش سفیر جوان صندوق کودکان ملل متحد در آسترالیا برای سال ۲۰۲۲ را بر عهده گرفته است.
او که اکنون ۲۴ سال دارد و در ارتش آسترالیا به درجه سربرگمشر/سرجوخه (Corporal) رسیده است، یکی از ۱۲ سفیر جوان یونسیف برای ۲۰۲۲ است که از سراسر ایالت‌ها و قلمروهای آسترالیا انتخاب شده‌اند.
از زمانی که به عنوان یک کودک پناهنده در پاکستان زندگی می‌کرد، به یاد دارد که «خارجی‌ها» به مکتب شان می‌آمدند و به آن‌ها وسایل مکتب توزیع می‌کردند.
خانم علی به اس‌بی‌اس دری گفت: «وقتی در پاکستان بودیم، به یاد دارم که من و خواهرانم از خارجی‌ها وسایل مکتب دریافت می‌کردیم. آن زمان نمی‌دانستم آن‌ها [از] یونیسف بودند.»
«ما کیف‌های مکتبی دریافت کردیم که حاوی لوازم تحریر مکتب، کتاب و قلم بود و من آن لحظه را خیلی واضح به یاد می‌آورم، زیرا باعث شد احساس کنیم که به ما اهمیت می‌دهند، ما وجود داریم.»
خانم علی گفت، دورانی را که خود و خواهرانش با داشته‌های «بسیار اندک» در زندگی شان سپری کرده، هرگز فراموش نمی‌کند. بنابراین، پس از آن‌که در نُه سالگی به آسترالیا آمد، به خود مأموریت داد که از فرصتی برای جبران مهربانی‌های یونسیف استفاده کند.
کبرا علی در ماه نوامبر سال گذشته به عنوان یکی از ۱۲ سفیر جوان یونسیف برای ۲۰۲۲ انتخاب شد. Source: Supplied/UNICEF Australia
او گفت: «و این فرصت سال گذشته زمانی پیش آمد که درخواست دادن در یونیسف باز شد و من تصمیم گرفتم درخواست بدهم، زیرا این یکی از فرصت‌های استثنایی برای من بود تا آن را به کودکان دیگر منتقل کنم.»
او لحظه‌ای را که از انتخاب شدن خودش به عنوان سفیر جوان یونسیف آسترالیا مطلع شد، «سورئال» توصیف می‌کند.
به گفته تونی استوارت، مدیر اجرایی یونیسف آسترالیا، هدف برنامه سفیر جوان این است که کودکان در تصمیم‌هایی که در مورد آینده آن‌ها گرفته می‌شوند، سهیم باشند.
آقای استوارت گفت: «۷۵ سال می‌شود که یونیسف، در تمام نقاط جهان، تلاش می‌کند تا دیدگاه کودکان در پالیسی‌هایی که بر زندگی آن‌ها اثر می‌گذارند، سهیم باشند.»
«برنامه سفیر جوان یونیسف آسترالیا برای الهام بخشیدن و توانمندسازی جوانان از طریق شبکه ۱۲ نفری که از سراسر کشور انتخاب کرده‌ایم، طراحی شده است.»
سفیران جوان ضمن اشتراک در یک دوره آموزشی رهبری و بازدید از مکاتب و کودکان خردسال، به کمک مشاوران سیاست‌گذاری دانشگاه نیوساوت‌ولز پیش‌نویس یک پالیسی را در زمینه‌ای به آن علاقه‌مند هستند، تهیه می‌کنند و سپس در پایان سال آن را به رهبران کلیدی آسترالیا در پارلمان ارائه می‌کنند.
'گذار دشوار'
خانواده علی وقتی که او تنها سه سال داشت ابتدا به پاکستان آواره شدند و سپس در سال ۲۰۰۷ برای پیوستن به پدر خانواده عازم آسترالیا شدند.
به عنوان یک دختر جوان از یک خانواده مهاجر، می‌دانم چه احساسی دارد وقتی از چیزی خیلی اندک دارید و فقط نیازهای اولیه انسانی، آموزش، امنیت و آسایش یک خانه امن را می‌خواهید.
«و من فقط می‌خواهم نماینده کودکان پناهنده‌ای باشم که شاید این فرصت را در جاهای دیگر نداشته باشند.»
«می‌دانم جاهایی مثل افغانستان، آفریقا و سوریه هستند که در آن کودکان از این حقوق ابتدایی برخوردار نیستند و وقتی این فرصت به ما داده می‌شود، من می‌خواهم نشان بدهم که وقتی هر کودکی آن آزادی، آن حمایت و آن امنیت را داشته باشد، می‌تواند به هر چیزی دست یابد.»
خانم علی بعداً با دریافت ۹۷.۵ نمره در رده‌بندی ورودی تحصیلات عالی آسترالیا (ATAR)، تبدیل به شاگرد ممتاز مکتب خود شد، اما به جای پیروی از قاعده معمول رفتن به دانشگاه و تحصیل در یک رشته تحصیلی خوب، به رویای خود برای پیوستن به ارتش را تحقق بخشید.
او که معمولاً به حیث یک منشی در ارتش فعالیت می‌کند، سال گذشته در 'عملیات همکاری کووید' که هدف آن آگاه‌سازی پناهندگان تازه‌وارد افغانستان درباره کرونا بود، در نقش مترجم هزارگی کار کرد و با کودکان پناهنده هزاره از نزدیک دیدار کرد.
کبرا علی در سال ۲۰۱۶، زمانی که ۱۸ سال داشت، شامل ارتش آسترالیا شد. Source: Australian Defence Force
او گفت: «من در واقع تعداد معدودی از آن‌ها (کودکان پناهنده هزاره) را که سال گذشته آمدند، ملاقات کردم. ملاقات آن‌ها مرا واقعاً احساساتم را برانگیخت، زیرا من آن‌ها را به آسترالیا خوشامد می‌گفتم و این کار مرا به عقب برگرداند، می‌توانستم پا در کفش آن‌ها بگذارم و در واقع اندازه اضطراب آن‌ها را از بودن یک در مکان جدید حس کنم.»
او که خودش این تجربه را زیسته است، می‌گوید گذار به زندگی جدید می‌تواند برای کودکان تازه تخلیه شده افغانستان خیلی دشوار باشد، اما اگر «پشتکار، عزم و امید» داشته باشند، «می‌توانند به هر چیزی دست یابند.»
وقتی تازه به یک کشور می‌آیید، آسترالیا باشد با هر جای دیگر در جهان، یک گذار بسیار دشوار را تجربه می‌کنید.
«نمی‌خواهم دروغ بگویم، خودم نیز سختی کشیدم، یاد گرفتن زبان، پیدا کردن دوستان جدید، سعی برای جا افتادن، همه‌چیز، علی‌رغم این‌که شما وطن خود را ترک کرده‌اید، می‌تواند یک گذار دشوار باشد، ما باید به آن اذعان کنیم.»
«اما به این واقعیت نیز باید اذعان کنیم که فرصت‌های جدیدی موجود هستند، درهای جدیدی باز شده‌اند تا آن‌چه می‌توانید برای یاد گرفتن و درک فرهنگی که وارد آن می‌شوید و زبان آن انجام دهید. به ویژه وقتی جوان هستید، شما همه‌چیز دارید؛ برای بهبود زبان و سواد خود در این‌جا به آموزش دسترسی دارید.»
'انعطاف‌پذیری در رویاپردازی'
خانم علی که موضوع پیوستن خودش به ارتش را از ترس مخالفت پدر و مادر و قضاوت جامعه مخفی نگه داشته بود، گفت که خانواده‌ها «بزرگ‌ترین نقش را در تعیین آینده کودکان شان» بازی می‌کنند.
او گفت، وقتی مردم از افغانستان و سایر نقاط جهان به آسترالیا می‌آیند، اولویت‌های زندگی شان تغییر می‌کنند، بنابراین طرز فکر آن‌ها درباره کودکان شان نیز باید تغییر کند.
او گفت: «اولویت‌هایی که والدین در افغانستان یا هر کشور دیگر دارند، متفاوت هستند- اولویت‌های آن‌ها این است که چگونه شکم کودکان شان را سیر کنند، می‌دانید دیگر، چگونه غذایی برای روز بعد داشته باشند- بنابراین اولویت‌های آن‌ها با آن‌چه ما این‌جا داریم متفاوت هستند.»
خانم علی می‌گوید که می‌خواهد به کودکان پناهنده نشان دهد که وقتی اراده کنند، هیچ چیزی مانع پیشرفت آن‌ها نخواهد شد. Source: Supplied/Kbora Ali
«پس والدین باید به اندازه معیارهایی که توقع دارند فرزندان شان باید رعایت کنند، به کودکان شان گوش بدهند. آن‌ها همچنین باید انعطاف‌پذیری لازم را برای فرزندان خود داشته باشند تا آن‌ها بتوانند درباره آن‌چه که می‌خواهند رویاپردازی کنند، نه آن‌چه که والدین شان از آن‌ها توقع دارند.»
«من می‌دانم که این می‌تواند یک گذار سخت باشد، اما پایان شب سیه همیشه سپید است و فرصت‌های واقعاً خوبی در آسترالیا وجود دارند که باید از آن‌ها استفاده کنند، و بلی، با آغوش باز، هر چیزی را که در مسیرشان قرار می‌گیرد و هر چالشی را که سد راه شان می‌شود، بپذیرند، و شاید دشوار باشد، اما در آخر روز، ارزشش را دارد.»
«بلی، این‌جا چیزی وجود ندارد که آن‌ها را محدود کند.»
