نورعلی اکبری که در سال ٢٠۱٢ وقتی ۱٦ ساله بود از آزارواذیت‌های قومی در شهر کویته پاکستان فرار و در آسترالیا پناهنده شد، ادعا می‌کند حکومت آسترالیا در هفت سال گذشته پنج‌بار درخواست پناهندگی‌اش را رد کرده است.
اقلیت هزاره همواره در پاکستان و کشور اصلی شان افغانستان هدف آزارواذیت و کشتار هدفمند قرار داشته‌اند.
آقای اکبری پس از رسیدن به آسترالیا با قایق و گذراندن مدتی در بازداشتگاه، برای مدت سه سال تحت برنامه «بازداشت اجتماعی» (community detention) آزاد شد.
در این مدت، به دلیل بلاتکلیفی دچار افسردگی و اضطراب شد و با درخواست داکتران، برایش ویزه سه‌ساله «Humanitarian Concern» داده شد که به او اجازه می‌داد جهت درمان در آسترالیا بماند.
در جریان زندگی‌اش در میان جامعه، آقای اکبری در یک مرکز صحی به عنوان کارمند حمایتی کار می‌کرد، اما وقتی زمان ویزه‌اش به پایان رسید و وزارت داخله حاضر به تمدید آن نشد، دیگر نتوانست به کارش ادامه دهد.
نور پیش از منتقل شدن به بازداشتگاه به عنوان کارمند حمایتی صحی کار می‌کرد. Source: Supplied
او در ماه جولای سال 2018 از سوی وزارت داخله به اقامتگاه ترانزیتی مهاجرت ملبورن (MITA) منتقل شد.
پاملا کر، سخنگوی مرکز معلومات پناهجویان که چندین بار آقای اکبری را ملاقات کرده، او را یک مرد «آرام و دوست‌داشتنی هزاره» توصیف کرد و گفت پیش از منتقل شدن به بازداشتگاه، به یک فرد «نیازمند» تبدیل شده بود «و درون موترش می‌خوابید».
اقدام خودسوزی
اوایل هفته گذشته گزارش شد که یک پناهجوی هزاره پس از تلاش برای خودسوزی در میتا به شفاخانه منتقل شده است، اما او به اس‌بی‌اس دری گفت مقام‌ها تنها زمانی او را به شفاخانه منتقل کردند که چندین قرص خواب را خورد.
او گفت بعدازظهر روز پنج‌شنبه گذشته حوله‌ای را دور کمرش بست و آن را آتش زد تا خودش را «از سر تا پا» بسوزاند، اما تلاشش با مداخله یک بازداشتی دیگر ناکام شد.
سپس در جریان شب، چندین قرص خواب را مصرف کرد که باعث شد حوالی ساعت چهارونیم صبح روز جمعه شد به شفاخانه نورترن در ناحیه ایپینگ شهر ملبورن منتقل شود.
نورعلی اکبری در ماه جولای 2018 به بازداشتگاه میتا در ملبورن منتقل شد. Source: Supplied
آقای اکبری به اس‌بی‌اس دری گفت: «تازه که مرا به بازداشتگاه آوردند، چون سابق تکلیف روانی خیلی زیاد داشتم، به این‌ها گفتم این‌جا جای درستی نیست که مرا آورده‌اید- مرا ببرید به یک مرکز روان‌درمانی تداوی شوم، بعد این‌جا بیاورید».
«چون این‌ها در بیماری روانی تخصص ندارند، نمی‌فهمند. من می‌گویم من این مریضی را دارم، می‌گویند پنادول مصرف کن».
«من وضعیت روحی‌ام خیلی زیاد خراب شده بود و زندگی برایم خیلی سخت شده بود».
با این حال، وزارت امور داخله که حاضر نیست در مورد پرونده‌های انفرادی نظر دهد، گفت شرکت ارائه‌دهنده خدمات درمانی را که استخدام کرده، مسئول درمان روانی بازداشتی‌ها است.
یک سخنگوی وزارت امور داخله به اس‌بی‌اس دری گفت، شرکت قرارداد شده باید «خدمات روان‌‌درمان و حمایتی را که از طریق داکتران عمومی، پرستاران بیماری روانی، روان‌شناسان، مشاوران و داکتران روانی، به شمول آن‌هایی که در ارائه خدمات مشاورتی شکنجه و تروما تخصص دارند» ارائه دهد.
«وضعیت روانی تمامی بازداشتی‌ها در جریان 72 ساعت پس از رسیدن شان به بازداشتگاه مهاجرت بررسی می‌شود که با آزمایش‌های منظم صحت روانی در شش، دوازده و هجده ماه، و پس از آن در فاصله‌های زمانی سه ماه یا طبق ضرورت اجرا می‌شوند، دنبال می‌شود».
«از بازداشتی‌ها دعوت می‌شود در صورتی که بیش از هجده ماه در بازداشتگاه مانده باشند، یک آزمایش روان‌درمانی مستقل انجام دهند».
اما آقای اکبری گفت «زیادتر شب‌ها وقتی برای بچه‌های دیگر هم یک مریضی پیش می‌آید، این‌جا پرستاری نیست، از ساعت ده (شب) به بعد پرستاری نیست».
این اقدام به خودزنی زمانی رخ داد که یک پناهجوی دیگر هزاره در اقامتگاه ترانزیتی مهاجرت ملبورن (میتا) درگذشت.
اقامتگاه ترانزیتی مهاجرت ملبورن Source: SBS
وزارت داخله می‌گوید وقتی کسی به صورت ناگهانی در بازداشتگاه مهاجرت می‌میرد، این وزارت به بازداشتی‌های دیگر خدمات بیشتر روان‌درمانی فراهم می‌کند.
«در جریان آخرهفته 13 تا 14 جولای، کارمندان بیشتر روان‌درمانی از سوی ارائه‌دهنده خدمات درمانی فراهم شده بود و در میتا برای حمایت بازداشتی‌ها قابل دسترس بودند».
«در جریان دو هفته آینده خدمات حمایتی بیشتر روانی ارائه خواهند شد».
انتظار ترک کشور
آقای اکبری می‌گوید پس از آن‌که درخواست پناهندگی‌اش پنج بار رد شده، پرونده‌اش برای تصمیم نهایی روی میز وزیر قرار دارد.
اما سخنگوی وزارت داخله می‌گوید درخواست‌های پناهندگی انفرادی را «در برابر شرایط قانونی همراه با تعهدات بین‌المللی آسترالیا» بررسی می‌کند.
«از افرادی که لازمه‌های حفاظتی آسترالیا را رعایت نکرده و تمامی راه‌های اداری برای تجدید نظر را طی کرده‌اند، انتظار می‌رود از آسترالیا خارج شوند».
مقام‌های حکومت به آقای اکبری که در پاکستان بزرگ شده و تنها یک‌بار برای حدود 15 روز به افغانستان رفته، جایی که می‌گوید نزدیک بود ربوده شود، گفته‌اند اگر به افغانستان باز گردد، خطری او را تهدید نمی‌کند.
«این‌ها حالا می‌گویند تو پانزده روز در افغانستان بوده‌ای، تو را کسی نکشته، حالا هم برو همانجا»
به گفتۀ آقای اکبری، در حال حاضر در بخشی از بازداشتگاه که او به سر می‌برد، نُه پناهجوی دیگر هزاره نیز نگهداری می‌شوند.
