او در حالی که جلو در خروجی میدان هوایی پا می‌زند، می‌گوید: «این هیجان‌انگیزترین لحظه زندگی‌ام است.»
«خدای من، تمام دخترانم به خانه می‌آیند.»
این آسترالیایی افغان‌تبار قرار است بعد از چندین سال با کودکانی یک‌جا شود که هزاران کیلومتر دورتر از این‌جا در پرورشگاه‌هایی در سراسر افغانستان از آن‌ها مراقبت می‌کرده است.
دو هفته پیش، ۱۱ تن از این اطفال پرورشگاهی از مناطق خطرناک و دورافتاده افغانستان به آسترالیا منتقل شدند.
این کودکان پرورشگاهی بعد از وقوع حمله انتحاری در میدان هوایی کابل که ارتش آسترالیا را مجبور کرد پروازهای نجات خود را ناتمام رها کند، درون موتر و بس از طریق مرز زمینی به پاکستان قاچاق شدند.
آن‌ها سپس در ماه سپتامبر در نتیجه تلاش‌های خستگی‌ناپذیر سازمان خیریه خانم راوی، «وعده محبوبه»، داوطلبان آسترالیایی و حکومت فدرال، ویزه اضطراری گرفتند و از طریق میدان هوایی اسلام‌آباد به آسترالیا منتقل شدند.
اینک این کودکان دوره قرنطینه اجباری شان را در یکی از شهرهای آسترالیا گذرانده‌اند و خانم راوی در میدان هوایی شهر دیگری به استقبال آن‌ها آمده است.
آن‌ها وقتی از درِ خروجی ترمینال بیرون می‌شوند، یکی یکی زنی را که مادرشان می‌خوانند در آغوش می‌گیرند و بوسه‌باران می‌کنند.
یک دختر هفت ساله در حالی که خانم راوی او و دیگران را با گریه در آغوش می‌گیرد، می‌گوید: «سلام مادر!»
خانم راوی در میدان هوایی به اس‌بی‌اس نیوز می‌گوید: «امروز شادترین روز زندگی‌ام است.»
محبوبه راوی با دو تن از کودکان پرورشگاهی در میدان هوایی Source: SBS News
او می‌افزاید: «بودن کودکان این‌جا با من خیلی خوب است، نمی‌توانم احساساتم را بیان کنم.»
خانم راوی و همراهانش در میدان هوایی با خرسک‌های کوالا و کانگورو از این کودکان- نُه دختر و یک پسر- پذیرایی می‌کنند و سپس آن‌ها راهی خانه‌های جدیدشان می‌شوند.
'خانه برهنه بود'
تا چند روز پیش، در حالی که این کودکان در شهری دیگر مصروف بازی در اتاق‌های هوتل شان بودند، گروهی از داوطلبان مشغول آماده‌سازی اتاق‌های آن‌ها در خانه‌های جدیدشان بودند.
آن‌ها پس از یک فراخوان اجتماعی برای جمع‌آوری لباس، اسباب‌بازی، تخت‌خواب، ملحفه و سایر لوازم، توانستند ظرف دو روز دو خانه جداگانه را کاملاً برای این کودکان آماده بسازند.
روزِ قبل از عزیمت کودکان به شهر جدیدشان، دایانا والیس، یکی از داوطلبان همراه با گروهی از همکارانش هنوز مشغول آماده‌سازی خانه و جابه‌جا کردن وسایل خانگی اهداشده از سوی مردم بودند.
داوطلبان در حال آماده‌سازی اتاق‌های کودکان Source: SBS News
خانم والیس گفت، آماده‌سازی اقامتگاه‌های این کودکان طی دو روز کار طاقت‌فرسایی بود.
او به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «یک هفته قبل، ما حتا خانه را نداشتیم. هیچ تخت‌خوابی نداشتیم- هیچ‌چه نداشتیم- خانه کاملاً برهنه بود.»
خانه‌ای دور از انتحاری و جنگ
خانم راوی برای سرپرستی از شش تن از این کودکان که اکثرشان اعضای یک خانواده هستند، درخواست داده است. خواهرش، زرغونه، شغل داروشناسی خود را کنار گذاشته است تا از چهار تن دیگر آن‌ها در خانه‌ای جداگانه در همان نزدیکی‌ها سرپرستی کند.
خانم راوی گفت: «نه تنها توسط من، بلکه توسط جامعه، توسط جامعه آسترالیایی، از آن‌ها مراقبت خواهد شد و ما آن‌ها را به عنوان رهبرانِ نه تنها آسترالیا، بلکه جهان پرورش خواهیم داد.»
او افزود: «ما می‌خواهیم این کودکان را به نحوی بار بیاوریم که جهان به آن‌ها افتخار کنند.»
کودکان نیز به سهم خود نسبت به آینده شان خوشبین هستند. اکثر آن‌ها دخترانی هستند که اگر در افغانستان تحت حاکمیت طالبان می‌ماندند، زندگی شان خیلی متفاوت بود، زیرا این گروه اسلام‌گرای افراطی تا هنوز که نزدیک دو ماه از حاکمیتش می‌گذرد، به دختران بالای ۱۲ سال اجازه آموزش نداده است.
یکی از دختران بزرگتر به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «من می‌خواهم درس بخوانم. در افغانستان فقط جنگ بود.»
لطیفه، بزرگ‌ترین عضو این گروه، گفت که می‌خواهد تحصیل کند و روزنامه‌نگار شود.
لطیفه که ۲۷ سال دارد، بعد از مرگ مادر فلجش در چهار سالگی، بیش از دو دهه را در پرورشگاه «وعده محبوبه» در کابل گذرانده است.
لطیفه گفت: «از این‌که این‌جا با مادرم (خانم راوی) هستم، خیلی خوشحالم.»
او افزود: «برنامه‌های زیادی دارم، واقعاً می‌خواهم تحصیل کنم.»
لطیفه در زیر چادری با تعدادی از کودکان در صندوق عقب یک موتر از طریق مرز تورخم به پاکستان قاچاق شدند.
او سفر «وحشت‌ناک» شان را به پاکستان چنین توصیف کرد: «در نزدیکی مرز طالبان در همه‌جا بودند. من خیلی از آن‌ها ترسیده بودم، کودکان [همراهم] هم ترسیده بودند. اما هر وقتی آن‌ها عضوی از گروه طالبان را می‌دیدند و به او اشاره می‌کردند، من فقط به آن‌ها اطمینان می‌دادم که نگران چیزی نباشند.»
ورود این کودکان به آسترالیا نه تنها شروع تازه‌ای برای خودشان، بلکه آغازگر یک فصل جدید در زندگی خانم راوی است.
خانم راوی که قرار است دوباره در پیری برای شش کودک مادری کند، با هیجان گفت: «مشغولیتم زیاد خواهد شد.»
او افزود: «اما چیز خوب این است که امشب (برای این کودکان) هیچ بمب‌گذار انتحاری در اطراف شان نیست، هیچ درگیری وجود ندارد، جنگی نیست.»
«یخچال پر از غذا و خانه راحت است.»
