معنی روز انزک برای پناهندگان چیست؟

برای تعداد زیادی از مهاجرین، روز انزک (ANZAC Day)، تصویری از سربازان سفید را تداعی می‌کند که کلاه‌های خمیدۀ شپو بر سر دارند و در مزارع گالیپولی می‌جنگند. اما در طول ۱۰۰ سال اخیر، این تصویر به آرامی تغییر کرده است.

کهنه سربازان و اعضای نیروهای دفاعی در رژۀ روز انزک، در سیدنی آسترالیا ۲۵ اپریل ۲۰۲۳ (Photo by Brendon Thorne/Getty Images) Credit: Brendon Thorne/Getty Images

نکات کلیدی

• بطور سنتی، اشتراک در راهپیمایی روز انزک، به منظور ادای احترام به سربازانی‌که در گالیپولی جنگیده اند، انجام می‌شد. اما امروزه، به تمام نیروهای نظامی فعلی و قبلی، زنان و مردان که در اردو بودند یا فعلا هستند و فرزندان آن‌ها که دارای پیشینه‌های مختلف و متنوع اند، گسترش یافته است.
• اکثر آسترالیایی‌های که بحیث سرباز خدمت نموده اند، از پیشینه‌های مختلف و متنوع بودند.
• افرادی با پیشینه‌های متنوع فرهنگی، می‌خواهند با روز انزک ارتباط برقرار کنند.

در روز انزک، آسترالیایی‌ها در سراسر کشور، از کسانی‌که در اردو خدمت کرده اند، کسانی‌که برای آسترالیا جنگیده اند، و کسانی‌که در نیروهای آسترالیا و نیوزیلند جان باخته اند، به نیکی یاد می‌کنند. راهپیمایی روز انزک از جملۀ رویدادهای برجستۀ این روز است که طی آن فداکاری و شجاعت این افراد را گرامی می‌دارند.

راهپیمایی روز انزک که همه ساله به تاریخ ۲۵ اپریل براه می‌افتد، بطور سنتی به اعضای اردوهای آسترالیا و نیوزیلند (ANZAC) که در طول جنگ جهانی اول در گالیپولی جنگیدند، اختصاص داشت. اما در حال حاضر، به همه سربازان سابق آسترالیایی، به شمول زنان و مردان و فرزندان آن‌ها، که طرف مقابل جنگ گالیپولی نیز بودند، گسترش یافت.

در سال ۲۰۰۶، نهاد RSL ویکتوریا (نهادی که برای تأمین حقوق سربازان و افسران سابق و متقاعد فعالیت می‌نماید) به نوادگان کهنه سربازان ترکی جنگ جهانی اول، حق پیوستن به راهپیمایی روز انزک را داد که امروز نیز ادامه دارد.

جن مک‌اسلن، که مفتخر به دریافت جوایز و تقدیر از سوی AMaGA (Australian Museum and Galleries Association) می‌باشد و این جوایز را در بدل خدمت در The Shrine of Remembrance and Australian War Memorial دریافت نموده، در مصاحبۀ قبلی خود با اس‌بی‌اس گفته بود که نمایشگاه‌ها و سوابق موجود نشان‌دهندۀ هم‌آغوشی ملل مختلف در یک فرهنگ آسترالیایی است.

به گفتۀ خانم مک‌اسلن، تغییر بوجود آمده در جامعه با گذشت زمان و تحت تاثیر جنگ، بیشتر هویدا گردیده است.

او توضیح می‌دهد، در حالی‌که زندانیان جنگ جهانی اول، به شمول ایتالیایی‌ها، جاپانی‌ها، و جرمن‌ها مجبور بودند در پایان جنگ به کشور خود برگردند؛ تعدادی از آن‌ها سبک زندگی خود را در آسترالیا انتخاب و ایجاد کرده بودند.

«بطور مشخص، ایتالیایی‌ها، هنگامی‌که در اسارت بسر می‌بردند، با کار کردن با دهاقین محلی محبوب گردیده بودند و حتی پس از آزادی و برگشت به ایتالیا، برخی دهاقین محلی زمینۀ برگشت دوبارۀ اسیران سابق و فامیل‌های‌شان به آسترالیا را مهیا کردند.»

سنکر ندیسن، نقاش هنرهای معاصر و محقق هند‌ی‌الاصل بریتانیایی، که فعلا در منطقۀ نارم ملبورن زندگی می‌کند؛ اما استدیوی هنری اش در لندن می‌باشد با RSL ویکتوریا همکاری دارد. او از طریق دپلوماسی فرهنگی و رهبری استراتیژیک، با گروه‌های از پیشینه‌های متنوع، کهنه‌ سربازان معاصر و خانواده‌های آن‌ها همکاری ‌کرده و از حقوق آن‌ها دفاع می‌کند.

از چپ به راست: الکس ایلن (سمت راست) با سرباز قوای مسلح دن فروه‌مولر و سنکر ندیسن نقاش هنرهای معاصر

هدف او «نهادینه کردن غرور ملی مثبت» است که عاری از وطن‌پرستی افراطی و شعارهای پوشالی باشد.

آقای ندیسن می‌گوید با وجود این‌که در بریتانیا بزرگ شده و از آوان کودکی به هدف ادای احترام به نیروهای مسلح، در روز یادبود آن‌ها گل خشخاش را به سینۀ خود زده است؛ اما هرگز سابقۀ خانوادگی خود را با روز انزک مرتبط ندانست، تا آن‌که با بیوه‌های جنگ از نزدیک کار کرد.

هنگامی‌که ندیسن با بیوه‌های جنگ از نزدیک کار را شروع کرد، متوجه تنوع فرهنگی انزک‌ها گردیده و داستان خود را زیر سوال برد.

از طریق تعاملات هنری ام با محصلین پوهنتون‌ها، شاگردان مکاتب لیسه و ابتدائیه در سراسر ایالت‌ها، متوجه شدم که بسیاری آن‌ها از وجود انزک‌های چینایی بی‌خبر بودند.

سنکر ندیسن

«از عمه ام پرسیدم و او گفت بلی، پدرکلانت برای اردوی بریتانیا در مالیزیا جنگیده بود، اما معلومات بیشتر ندارم. در حقیقت من با روز انزک از هیچ طریقی وصل نمی‌شدم، نه از طریق نیروهای شهنشاهی و نه هم از طریق نیروهای امنیتی و دفاعی آسترالیا.»

نهاد یاد بود جنگ آسترالیا یا The Australian War Memorialمی‌گوید، تعدادی زیادی از ۴۲۰،۰۰۰ آسترالیایی‌که در جریان جنگ اول جهانی به خدمت سربازی رفتند، دارای پیشینه‌های مختلف از جمله مردمان ملل اول آسترالیا، افرادی با پیشینۀ بریتانیایی، آسیایی، یونانی و اروپای شمالی بودند. حدود ۲۰۰ مهاجر چینایی نیز در جنگ جهانی اول برای آسترالیا جنگیدند. آقای سنکر می‌گوید، هنگامی‌که با اتحادیۀ جوانان آسترالیایی‌های چینایی از نزدیک کار می‌کرد دریافت که آن‌ها از آرایش چندفرهنگی انزک‌ها آگاهی نداشتند.

آقای سنکر می‌گوید: «محصلین چینایی‌تبار، اغلب از تاریخچۀ مهم انزک‌های چینایی بی‌خبر بودند. ما برای برجسته کردن این موضوع، آثار هنری معاصری را با استفاده از زبان بومی هنر خیابانی ایجاد کردیم، بویژه تابلوهای که انزک‌های چینایی خاص را به تصویر می‌کشیدند. یکی از تابلوهای نقاشی ما به بیلی سنگ، تک تیرانداز مشهور اختصاص داشت، که در جریان جنگ اول جهانی در نیروهای‌ شهنشاهی خدمت کرده بود.»

یک جنگجوی مائوری با لباس سنتی، کهنه سربازان نیوزیلندی را در رژه روز آنزاک از طریق سیدنی CBD در 25 آوریل 2021 در سیدنی، استرالیا رهبری می کند. (Photo by Ruth Goodwin/Getty Images) Credit: Ruth Goodwin/Getty Images

این مکاشفه، چیزهای بیش از علم را به ارمغان آورد.

او می‌افزاید: «وقتی آن‌ها یک مرد چینایی را با کلاه خمیدۀ شپو دیدند، متوجه شدند که در واقع بخش مهمی در تاریخ بازی کرده اند؛ آن‌ها در متن تاریخ آسترالیا قرار داشتند نه در حاشیه.»

الکس ایلن، روسی تباری است که در چین متولد شده و ۵۰ سال پیش در آسترالیا اقامت گزید. خدمت در اردوی آسترالیا منجر به گسترش درک او از فرهنگ آسترالیا گردیده است.

آقای ایلن می‌گوید: «من در سال ۱۹۵۹ به آسترالیا آمدم و در سال ۱۹۶۷ به خدمت سربازی فراخوانده شدم. مهارت زبان انگلیسی من خوب نبود و بحیث یک مهاجر تازه آمده، درک من از زندگی در آسترالیا زیاد نبود.

در جریان ۲ سال خدمت در اردوی آسترالیا، چشمانم باز شد. من شانه به شانه به آسترالیایی‌ها کار کردم که به من کمک کرد تا سبک زندگی ، گفتار، زبان، آداب و رسوم آسترالیایی را درک کنم.

الکس ایلن

اما برای برخی از سربازان و فرزندان و نوادگان آن‌ها، طعم تلخ در بازگشت از اجرای وظیفه وجود دارد. الکس ایلن به یاد دارد، هنگامی‌که از جنگ ویتنام بازگشت، افکار عمومی در برابر جنگ قرار داشتند و اکثر مردم مخالف آن بودند.

او می‌گوید: «هنگامی‌که از ویتنام برگشتیم، به بسیاری ما گفتند که لباس ملکی را بر تن کنید و باید در هیچ جایی دیده نشوئید، چون احساسات مردم در برابر جنگ ویتنام قرار دارند، خوب، حکومت ما را برای دفاع از منافع آسترالیا به ویتنام فرستاده بود، تا بجنگیم، اما حالا باید پنهان می‌شدیم. این یک شرم کلان بود.»

اما در دورۀ صدراعظمی باب هاوک (۱۹۸۳-۹۱)، آسترالیا خدمات سربازانی مانند الکس ایلن را به رسمیت شناخت و با یک رژه بزرگ از آن استقبال نمودند.

ایلن می‌گوید: «از تمام نقاط آسترالیا، مردم با مصرف حکومت به سیدنی آمدند و ما در جاده‌های سیدنی راهپیمایی کردیم. بعد از آن ما سربازان، سرهای خود را بلند گرفته و افتخار کردیم. ما کاری را انجام داده بودیم که وطن ما از ما توقع انجام دادنش را داشت.»

الکس ایلن از سال ۱۹۸۷ تا کنون، همه ساله در راهپیمایی روز انزک اشتراک می‌کند و هیچ یکی ‌را قضا نکرده است.

سنکر ندیسن، که با جامعۀ سیک آسترالیا نیز کار کرده است می‌گوید: «وقتی مردم شما را می‌بینند که کارهای زیادی را برای‌شان انجام داده اید، التیام می‌یابند و بعد از آن می‌توانید با اطمینان خاطر در جامعه پیش بروئید.»

به گفتۀ آقای ندیسن، در جامعۀ آسترالیا، سربازان سیک احساس بیگانگی‌ نمی‌کنند.

«زمانی‌که با بیش از ۱۰۰ تن از اعضای جامعۀ سیک در یکی از معابد آن‌ها در‌ شمال‌غربی ملبورن ملاقات کردم، یک حس التیام بخشی برایم رخ داد و آن، این‌که جامعه سیک آسترالیا، دیگر بیگانه نیست.»

مردم در راهپیمایی روز انزک در سیدنی آسترالیا اشتراک کرده اند. ۲۵ اپریل ۲۰۲۳ (Photo by Steven Saphore/Anadolu Agency via Getty Images) Source: Anadolu / Anadolu/Anadolu Agency via Getty Images

او باور دارد که به دلیل به رسمیت شناختن کهنه‌سربازان سیک از سوی حکومت آسترالیا، این جامعه احساس می‌کند که بیشتر در جامعۀ آسترالیا مدغم گردیده اند.

«بعضی اوقات متوجه می‌شوئید، که با جامعۀ بزرگتر متفاوت هستند؛ اما وقتی همه چیز منسجم است و مردم را با هم جمع می‌کنید، احساس آسترالیایی بودن به شما رخ می‌‌دهد؛ شما بطور واقعی احساس می‌کنید، که آسترالیا همین است.»

جامعۀ سیک‌ها می‌دانستند که بگونۀ جدایی ناپذیر با این جامعه مرتبط هستند و به جامعۀ دیگری ارتباط ندارند.

سنکر ندیسن

با کار کردن با جوامع مختلف، آقای ندیسن مشاهده کرد که چگونه مردم مرتبط با جوامع مختلف به این روز نزدیک می‌شوند و سنت‌های ذاتی خود را آشکار می‌کنند.

او می‌گوید: «در فرهنگ سیک‌ها، لحن بسیار جدی وجود دارد، زیرا آن‌ها سنت‌های قدیس جنگجو را دارند؛ اما در عین حال همیشه یک حس جشن و تجلیل نیز در آن‌ها وجود دارد، به همین لحاظ آن‌ها خیلی رنگارنگ هستند. طرف دیگر، جامعۀ چینایی وجود دارد و در فرهنگ آن‌ها اکثر چیزها به رنگ سرخ نشان داده می‌شوند. از رنگ سرخ برای یادبود گذشتگان استفاده می‌کنند؛ اما در عین حال برای تجلیل از پیروزی و رفاه نیز استفاده می‌کنند. وقتی آن‌ها تصاویر چینایی‌های که برای استخراج معادن طلا در ۱۸۵۰ به آسترالیا آمده بودند، را درست می‌کنند، در واقعیت پیوند بسیار قوی و احترام عمیق به حس تعلق گذشتگان خود دارند.»

تجمع مردم در جریان رژۀ روز انزک در سیدنی آسترالیا، روز سه شنبه ۲۵ اپریل ۲۰۲۳ (Photo by Steven Saphore/Anadolu Agency via Getty Images) Source: Anadolu / Anadolu/Anadolu Agency via Getty Images

خانم مک‌اسلن که فعلاً متقاعد می‌باشد؛ اما با جوامع چندفرهنگی در ویکتوریا کار کرده، میگوید که افرادی با پیشینه‌های متنوع و مختلف فرهنگی می‌خواهند که با روز انزک ارتباط برقرار کنند.

او می‌گوید: «با توجه به این‌که با مردم مختلف در تماس بوده ام، دریافته ام که آن‌ها آرزو دارند با این روز در ارتباط باشند و حتی بخشی از این روز تاریخی آسترالیا باشند.»

همه ساله به تاریخ ۲۵ اپریل، الکس ایلن، با پسر خود یک‌جا در راهپیمایی روز انزک اشتراک کرده تا سنت خود را حفظ کند و به کسانی‌که در اردوی آسترالیا خدمت کرده اند، ادای احترام کند.

«سنت انزک ادامه دارد. پسرم به نیروهای نظامی پیوست، به عنوان سرباز عادی در عراق و تیمور و به عنوان حافظ صلح در جزیره سولمن خدمت کرد، پس سنت ادامه دارد و زنده است.»

مراسم یادبود در سپیده دم ۲۵ اپریل در سراسر کشور برگزار می‌شود. سپیده دم ۲۵ اپریل، همزمان است با زمان فرود در گالیپولی. بعداً در جریان روز راهپیمایی های روز انزک از شهرهای کوچک، به شهرهای بزرگ آغاز می‌شود.

برای معلومات بیشتر در مورد تاریخ انزک به لینک‌های ذیل مراجعه کنید:

Anzac portal

Australian War Memorial