Μιλώντας στο SBS Greek, περιγράφει τη στιγμή που τα νέα για την κήρυξη της πολεμικής σύρραξης έφτασαν στη γεννέτειρά της, Φιλιππιάδα.
«Εγινε πανικός άρχιζαν να φωνάζουν όλοι ‘Θα γίνει πόλεμος’, ‘έρχονται οι Ιταλοί’ και άρχιζαν να μαζεύουν πράγματα σε περίπτωση που χρειαζόταν να εκτοπιστούμε σε κάποιο ορεινό χωριό.
«Η μάνα μου και η γιαγιά μαζεύαν τα πράγματά μας», λέει εξηγώντας πως η οικογένειά της δεν είχε την οικονομική ευχέρεια για μετακίνηση σε κάποιο χωριό όπου θα μπορούσαν να πληρώσουν τους κατοίκους για στέγαση και τροφή.
Κατέληξαν στο πατρικό της μάνας της, στο διπλανό χωριό Καμπή, όπου κρύφτηκαν αρχικά σε ένα υπόγειο και κατόπιν «επειδή δεν υπήρχαν καταφύγια, πηγαίναμε κάτω από δέντρα, σε χαράδρες».
Τα νεότερα για τον πόλεμο τα μάθαιναν από τα κρατικά δελτία ειδήσεων και κάθε φορά που περνούσαν στρατιώτες από το χωριό, θυμάται χαρακτηριστικά, «όλη η νεολαία έβγαινε έξω και τους χειροκροτούσαμε».
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ
Ο Scott Morrison τιμά την επέτειο του «ΟΧΙ»
Η κ. Πετράνη πάντως, όπως εξομολογείται, λόγω της μικρής της ηλικίας (ήταν μόλις 9 ετών όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος) και των δύσκολων παιδικών χρόνων που είχε περάσει, ορφανή από πατέρα από όταν ήταν μόλις τριών, δεν θυμάται να καταλαμβάνεται από φόβο.
Χαρακτηριστική η ανάμνηση που μοιράζεται όταν νέα από το μέτωπο έκαναν λόγο για νίκες των ελληνικών στρατευμάτων.
«Χορεύαμε στις γειτονιές παρότι οι περισσότεροι από εμάς οι νέοι δεν ξέραμε γιατί, βλέπαμε που χαίρονταν οι μεγάλοι και χορεύαμε κι εμείς».
Πατήστε play στην κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε το podcast με τη συνέντευξη που μας παραχώρησε η Λουκία Πετράνη.
