کارمندان و کارگران ساکن در شهرهای بزرگ استرالیا همه روزه بیش از یک ساعت از وقت خود را صرف رفتن به سر کار و برگشتن به خانه های خود می کنند.
میانگین زمان رفت و آمد هفتگی در استرالیا از سال ۲۰۰۲ به طرز چشمگیری افزایش یافته است. بر اساس آخرین نظرسنجی خانوار، درآمد و پویایی نیروی کار در استرالیا (HILDA) که نتایج آن امروز سه شنبه ۳۰ جولای منتشر شده است کارگران استرالیایی در سال ۲۰۰۲ به طور متوسط ۳/۷ ساعت از وقت خود در هفته را صرف رفت و آمد از خانه به محل کار و بالعکس کرده اند. بر اساس این نظرسنجی، این میزان در سال ۲۰۱۷ به ۴/۵ ساعت رسیده است.
در سال ۲۰۱۷ کارگران استرالیایی در شهرهای بزرگ (سیدنی، ملبورن، بریزبن، آدلاید و پرت) به طور ثابت در مقایسه با شهرهای دیگر زمان بیشتری را صرف رفت و آمدها کرده اند.
کارگران ساکن در این شهرها به طور معمول هر روز بیش از یک ساعت برای سفر از خانه به سمت کار و بالعکس صرف کرده اند. میانگین این زمان حدود ۶۶ دقیقه بود. این میانگین در واقع به معنای افزایشی ۲۰ درصدی در مقایسه با میانگین ۵۵ دقیقه ای در سال ۲۰۰۲ است.
همچون گذشته، سیدنی در سال ۲۰۱۷ با میانگین رفت و آمد روزانه ۷۱ دقیقه طولانی ترین زمان رفت و آمد را از آن خود کرده است. پس از سیدنی، بریزبن با میانگین رفت و آمد روزانه ۶۷ دقیقه، ملبورن با ۶۵ دقیقه، پرت با ۵۹ دقیقه و آدلاید با ۵۶ دقیقه به ترتیب در رتبه های دوم تا پنجم قرار دارند.
دلایل افزایش زمان رفت و آمد در بین شهرهای مختلف، متفاوت است. این امر اگرچه ممکن است به دلایلی مانند افزایش تراکم جاده ای، گسترش شهری و خدمات ضعیف حمل و نقل عمومی رخ دهد.
مقایسه متوسط زمان رفت و آمد بر مبنای منطفه جغرافیایی بین سال های دو هزار و دوازده و دو هزار و هفده در استرالیا Source: SBS News
گفتنی است میانگین زمان رفت و آمد روزانه در سراسر استرالیا نیز از ۴۹ دقیقه در سال ۲۰۰۲ به تقریباً یک ساعت در سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است.
کارگران در قلمروی شمالی استرالیا در سال ۲۰۱۷ با صرف زمان متوسط ۳۵ دقیقه در روز کمترین زمان رفت و آمد را به خود اختصاص داده اند.
یافته های این نظرسنجی حاصل مصاحبه های سالانه با حدود ۱۷ هزار نفر استرالیایی است. در این نظرسنجی همچنین نشان داده شده است که درصد افرادی که دو یا چند ساعت در روز رفت و آمد می کنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۰۲ به ۱۸ درصد در سال ۲۰۱۷ افزایش یافته است.
احتمال آنکه مردان بیشتر از زنان ساعات بیشتری را صرف رفت و آمد کنند بیشتر است. کارگران میانسال (۲۵ تا ۵۴ ساله) نیز به احتمال زیاد زمان رفت و آمدهای طولانی تری نسبت به کارگران جوان و پیر صرف می کنند.
بر اساس نظرسنجی HILDA، کارگرانی که مسافت های طولانی (دو ساعت یا بیشتر در روز) برای رفتن به سر کار یا برگشتن به خانه طی می کنند کمتر از مسافرانی که مسافت کوتاه (کمتر از یک ساعت) طی می کنند از ساعات کاری خود، تعادل بین کار و زندگی و حتی پرداخت حقوق خود راضی هستند.
در نتیجه این امر، این افراد رضایت شغلی کمتری نسبت به دیگران دارند. این مسافران که روزانه رفت و آمد های خود را با مسافت های طولانی انجام می دهند احتمالاً ظرف یک سال آینده کار خود را از دست خواهند داد یا استعفا می کنند.
