کنفرانس بین المللی (International Metropolis Conference Sydney) که در حال برگزاری در شهر سیدنی است و به چالش ها و موفقیت های پدیده مهاجرت می پردازد، خواستار تعریف رویکردهای جدیدی برای این مشکل شده است.
بر اساس گزارش ها حدود یک هزار نفر از سراسر دنیا در این کنفرانس شرکت کرده اند. پیام این کنفرانس بیانگر این است که بازداشت و بازدارندگی، باعث توقف سیل حرکت مردم نخواهد شد.
خانم تالو اولوبومی (Tolu Olubunmi) متولد نیجریه، یک رویاپرداز است.
وی یک مهاجر بدون اوراق شناسایی است که در کودکی به آمریکا وارد شده است و می گوید که بعد از فارغ التحصیلی از رشته مهندسی شیمی تازه فهمیده بود که قانونا حق کار در رشته تخصصی اش را ندارد.
او در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما در راه اندازی برنامه (DACA) یا "عملیات تعویق برای کودکان مهاجر" کار کرد ، طرحی که به صدها هزار کودک و نوجوان مهاجر اجازه اقامت و کار در کشور را می داد.
وی می گوید: "در واقع ناامیدی و محرومیت به این جنبش قدرتمندی منتهی شد که فراتر از جامعه به کسانی رسید مستقیما تحت تاثیر قرار گرفته بودند."
این طرح، از جمله ابتکاراتی است که در کنفرانس بین المللی کلانشهرها در سیدنی مطرح شده است، کنفرانسی که یک هزار نفر را از بیش از 30 کشور دنیا دور هم جمع کرده است تا جدیدترین تحقیقات، چالش ها و موفقیت های مهاجرت را برجسته کند.
نکته قابل توجه این است که این کنفرانس درست در زمانی اتفاق می افتد که مشکلات این موضوع به طور فزاینده ای مورد بهره برداری سیاسی قرار می گیرند.
بر این اساس، در حالی که مردم از مکزیک به هر راه و بیراهه می زنند تا به ایالات متحده برسند، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، پیش از انتخابات میان دوره ای این کشور، بحث های ضد مهاجرت خود را تقویت می کند.
گلوریا کریگا (Gloria Careaga)، یک روانشناس اجتماعی در بخش روانشناسی اجتماعی دانشگاه ملی مکزیک، می گوید که برگزاری این کنفرانس نیز یکی دیگر از موارد سوءاستفاده از مشکلات مهاجران به منظور تقویت یک مبارزه سیاسی است.
وی می گوید: "بله، این هم یک کار سیاسی است. منتها مشکل اینجاست که دارند با جان انسانها بازی می کنند."
بر اساس این گزارش، تحلیلگران کنفرانس معتقدند که در حال حاضر، بازدارندگی ها و بازداشت ها به ستون های کلیدی سیاست های مهاجرت در سراسر جهان تبدیل شده اند. اما به استدلال این تحلیلگران، رویکرد فعلی حاکم بر موضوع مهاجرت عملکرد درستی ندارد.
پاریس اریستاتل (Paris Aristotle)، مدیر اجرایی سازمان "بازماندگان شکنجه در استرالیا" می گوید که ذهنیت فعلی این است که پناهندگان کسانی هستند که همیشه از جنگ و سختی فرار می کنند و بنابراین به وجود آمدن یک طرز تفکر تازه در مورد این موضوع ضرورت دارد.
وی می گوید: "مهم نیست که کدام نوع ممنوعیت را بر سر این راه قرار داده ایم، واقعیت این است که مردم بر مبنای ضرورت و نیز در نتیجه شرایط اضطراری، به دنبال یافتن راه هایی برای محافظت از خود و خانواده هایشان هستند. بنابراین لازم است که جامعه بین الملل به طور متفاوتی فکر کند راجع به اینکه چگونه مردم از چنین شرایطی فرار می کنند."
