در حدود ۲۹/۴ میلیون نفر پناهجو و پناهنده در سرتاسر جهان مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده اند.
کمتر از یک درصد از این افراد موفق شده اند تا به صورت دائم مجددا در نقطه ای دیگر اسکان پیدا کنند. این به معنای آن است که تعداد زیادی از پناهندگان امروزه در وضعیتی نامطمئن و با ویزاهای موقت در سرتاسر نقاط جهان زندگی می کنند.
نتایج یک پژوهش جدید حاکی از آن است که زندگی کردن در چنین شرایط نامطمئنی در مقایسه با دیگر پناهندگانی که موفق به دریافت ویزاهای دائم می شوند و شرایط مطمئن تری را تجربه می کنند پیامدهایی مانند سلامت ضعیف روحی و ذهنی برای این افراد رقم زده است.
اگرچه در این پژوهش همچنین خاطرنشان شده است که یافته های این تحقیق همواره بد هم نیستند چرا که احتمال آنکه دارندگان این نوع از ویزاهای نامطمئن با طیف گسترده تری از جامعه تعامل داشته باشند بیشتر از سایرین است.
در کشور استرالیا پناهندگان به طور بالقوه با دو نوع مسیر برای استقرار مجدد در کشور روبرو هستند. به برخی از آنها قبل از آنکه وارد استرالیا شوند پناهندگی اعطا می شود و در واقع آنها موفق به کسب ویزای اقامت دائم استرالیا می شوند.
اما گروه دوم بدون آنکه ویزای معتبری داشته باشند وارد استرالیا می شوند و سپس درخواست پناهندگی خود را تسلیم می کنند. این افراد ممکن است موفق به دریافت ویزاهای موقت (مانند ویزاهای موقت حفاظتی، ویزاهای موسوم به بریجینگ ویزا یا دیگر انواع ویزاهای موقت) شوند. این افراد ممکن است هیچگاه موفق به دریافت ویزای اقامت دائم استرالیا نشوند. در نتیجه، تعداد زیادی از دارندگان ویزاهای نامطئن در استرالیا حضور دارند که در داخل جامعه استرالیا زندگی می کنند.
ارتباط ویزاهای نامطمئن با شرایط ضعیف سلامت روحی
پژوهشگران می گویند در این پژوهش ۱۰۸۵ نفر که به زبان های فارسی، عربی، تامیل و انگلیسی صحبت می کردند و همگی دارای پیشینه ای پناهنده بودند، شرکت کرده اند. ۷۶ درصد از افراد دارای ویزاهای مطمئن و ۲۴ درصد دارای ویزاهای نامطمئن بودند.
پژوهشگران سلامت روان، تجارب پیشین و کنونی آنها و نیز ارتباط اجتماعی بین این دو گروه با یکدیگر را مقایسه کردند.
آنها می گویند در پژوهش خود یافته اند که دارندگان ویزاهای نامطمئن در مقایسه با افرادی که دارای ویزاهای مطمئن بوده اند علائم و نشانه های بالایی از بیماری های روانی را بروز داده اند.
به عنوان مثال در حدود ۴۹ درصد از دارندگان ویزاهای نامطمئن در تشخیص های پزشکی مبتلا به اختلال استرس های پس از سانحه یا PTSD بودند. حال آنکه ۳۰ درصد از دارندگان ویزاهای مطمئن دچار چنین اختلالی بودند.
در بخش دیگری از یافته های این پژوهش عنوان شده است که در حدود ۴۳ درصد از دارندگان ویزاهای نامطمئن به افسردگی مبتلا بودند. حال انکه این مورد در بین دارندگان ویزاهای مطمئن ۱۷ درصد بوده است.
دارندگان ویزاهای نامطمئن دو برابر دارندگان ویزاهای مطمئن تجربه روبرو شدن با حوادث بسیار ناگوار را قبل از آمدن به استرالیا داشته اند. احتمال آنکه این افراد با "آسیب های بین فردی" مانند شکنجه یا تعرض های جنسی روبرو شده باشند نیز به مراتب بیشتر از افرادی است که از ویزاهای مطمئن برخوردار هستند.
