اما وقتی که همه گیری کروناویروس باعث به تعویق افتادن زمان برگزاری المپیک توکیو شد، وی باید تصمیم بزرگی می گرفت.
در همین خصوص من مهدی قلی زاده و همکارم Ella Smith در شبکه اس بی اس گزارشی تهیه کرده ایم که تقدیم حضورتان می شود.
در پایان سال ۲۰۱۹ یعنی در حدود ۱۲ ماه پیش تیفانی ملیوس، صخره نورد استرالیایی، در حال آماده شدن برای تحقق بخشیدن به بزرگترین رویای خود بود.
وی در این باره می گوید: «در نوامبر ۲۰۱۹ رقابت های قهرمانی استرالیا برگزار می شد که یک رقابت مقدماتی برای مسابقات قهرمانی اقیانوسیه بود که آن هم یک رقابت مقدماتی برای المپیک بود و من در مجموع سوم شدم، یعنی بعد از دو رقابت کننده خیلی جوان و خیلی هیجان زده بودم از این که در ۳۶ سالگی هنوز می توانستم با جوانان رقابت کنم، ولی زمان برگزاری رقابت های مقدماتی المپیک به تاخیر افتاد و من متوجه شدم زندگی من به چه شکلی خواهد بود.»
اما سه ماه بعد جهان دچار همه گیری کروناویروس شد.
سفر المپیک تیفانی سه سال قبل از آن شروع شده بود یعنی چند ماه پس از این که کمیته بین المللی المپیک اعلام کرده بود در المپیک سال ۲۰۲۰ در توکیو برای اولین بار رشته صخره نوردی یکی از ورزش های المپیک خواهد بود.
وی که پس از برنده شدن در رقابت های قهرمانی بولدرینگ استرالیا بازنشسته شده بود و قصد داشت تا با شریک زندگی اش یک خانواده تشکیل دهد، با شنیدن این تصمیم کمیته بین المللی المپیک علاقمند به شرکت در المپیک شد.
اما در اوایل سال ۲۰۱۷ وی متوجه شد که پس از قهرمانی در استرالیا یک حس «درماندگی شدید» دارد.
وی می گوید: «مشخص است که من خیلی به این افتخار می کردم که قرار است صخره نوردی در المپیک باشد. این لحظه ای مهم برای هر رشته ورزشی است که در المپیک باشد، اما این در اوایل ۲۰۱۷ بود که یک حس شدید درماندگی داشتم یعنی پس از این که در مسابقات قهرمانی بولدرینگ استرالیا برنده شدم. من یک سری گفتگوهایی را با برخی از ورزشکاران حرفه ای و آنهایی که قبلا در المپیک شرکت کرده بودند داشتم، در مورد این که چطور بازنشسته شده اند و چطور وارد این دوران شده اند و من هم سعی داشتم تا در همان مسیر حرکت کنم ولی که در آن زمان متوجه آن نبودم و بعدا متوجه شدم این بود که یک بخش کوچک در ضمیر ناخودآگاه من واقعا می خواست در المپیک شرکت کنم و نمی دانست من می توانم تا کجا پیش بروم و این چیزی بود که به من حس درماندگی می داد.»
در نهایت تیفانی تصمیم گرفت تا برای شرکت در المپیک آماده شود و تمرینات خود را در ونکوور شروع کرد.
اما در ژانویه ۲۰۲۰ اولین مورد کروناویروس در کانادا اعلام شد و مدت زیادی نگذشت که همه گیری کروناویروس سراسر جهان را فرا گرفت.
وی نمی توانست برای شرکت در رقابت های مقدماتی المپیک به استرالیا برگردد و باشگاه ورزشی که در ونکوور در آن تمرین می کرد نیز تعطیل شده بود. در آن زمان تیفانی در اوج آمادگی خود بود ولی ناگهان با وضعیتی روبرو شده بود که در آن امکان تمرین نداشت و نمی دانست چه زمانی می تواند تمرین را از سر گیرد.
وی می گوید شاید باید در همان زمان از رویای المپیک دست می کشید و به خود استراحت می داد.
تیفانی می گوید در طول این تعطیلی ها و حس انزوای ناشی از همه گیری کروناویروس بود که متوجه شد در طول سه سال گذشته چقدر فداکاری کرده است تا به رویای المپیک خود دست پیدا کند.
وی می گوید: «در ابتدا شاید من کمی ساده لوح بودم و فکر نمی کردم باید یک سری فداکاری هایی کنم و تصور می کردم من در حال اولویت بندی چیزهای مختلف در زندگی هستم. اما زمانی که تصمیم گرفتم از المپیک صرف نظر کنم واقعا احساس کردم که من در تمام این مدت در حال فداکاری بوده ام. صادقانه باید بگویم که بزرگترین فداکاری در مورد سلامتم بود. من دچار یک سری مسائل و بیماری های روانی شده بودم که فکر می کنم به دلیل سطح تمرینات و تمرینات بیش از حد بود. در آن زمان می دانستم باید چه چیزهایی را در اولویت قرار دهم. در آن زمان چیزی که برای من در اولویت بود شروع یک خانواده بود که برای من خیلی مهم بود چون از زمانی که خودم یک بچه بودم دوست داشتم بچه داشته باشم.»
وی پس از صرف یک روز گرم در کنار خواهرش و خرید از فروشگاه ها و صرف شام با بهترین دوستش بالاخره تصمیم خود را گرفت.
وی می گوید: «در پایان آن روز من تشخیص دادم که من روزهای این چنینی بیشتری می خواهم. من خسته ام، روحم خسته است و تنها هستم، در باشگاه تمرین می کنم و خود را مجبور به انجام جلسات تمرینی می کنم که می دانم قرار نیست کسی در آنها باشد، و باید کاری را انجام دهم که با وجود این که دوستش دارم ولی برای دستیابی به نتیجه ای است که نمی دانم محقق خواهد شد یا نه. تجربه المپیک هم مثل قبل نخواهد بود. و جوابی که به ذهنم رسید نه بود. این چیزی نبود که هنوز بخواهم انجام دهم.»
وی در ماه اکتبر اعلام کرد که قصد ندارد رویای حضور در المپیک را دنبال کند.
تیفانی می گوید: «تا جایی که می دانم این برای من یک تصمیم درست بود. این هنوز ناراحت کننده است. این در طول سه سال پیش هویت من بود و هر تصمیمی که می گرفتم و تمام لحظات من بر این اساس بود که به المپیک راه پیدا کنم. و صرف نظر کردن از این هدف کار ساده ای نبود حتی اگر تصمیم درست باشد.»
تیفانی اکنون روی کار تمام وقتش به عنوان مدیر یک سازمان ارائه دهنده خدمات روانی متمرکز شده است و قصد دارد در آینده مادر شود.
او هنوز به باشگاه می رود و تمرین می کند.
اگر شما به حمایت در زمینه سلامت روانی نیاز دارید می توانید از طریق شماره تلفن ۱۳۰۰۲۲۴۶۳۶ با مرکز Beyond Blue تماس بگیرید یا به وبسایت BeyondBlue.org.au مراجعه کنید.
