بیش از یک هفته است سال تحصیلی جدید در استرالیا آغاز شده است ولی هنوز برخی از دانش آموزان در تلاش هستند تا بتوانند سر کلاس های درس حاضر شوند.
با وجود این که مدارس عادی وظیفه دارند دانش آموزان معلول را ثبت نام کنند، تخمین زده می شود که حدود یک نفر از هر ۱۰ دانش آموز معلول در مدارس عادی ثبت نام نشده اند.
این وضعیت این سوال را ایجاد می کند که آیا والدین این دانش آموزان راه دیگری برای تحصیل فرزندانشان دارند؟
ساعت هفت و نیم صبح است و لوک رپلی (Luke Rapley) که نه سال دارد بیدار می شود تا یک برنامه تلویزیونی در مورد آموزش حروف و اعداد را تماشا کند.
او حروف، اعداد و شکل ها را دوست دارد، به حدی که روی یکی از دیوارهای خانه اش نوشته شده "دیوار سرگرمی لوک رپلی" و روی آن کلی حروف الفبا با خطی زیبا با گچ نوشته شده است.
لوک به دلیل عقب ماندگی که در رشد دارد نمی تواند حرف بزند و دچار مشکلاتی در مهارت های حسی و حرکتی است.
نگهداشتن اجسام و غذاخوردن برای وی دشوار است و فضاهایی که در آنها صدا پیچیده می شود باعث ناراحتی وی می شود.
شون رپلی، پدر وی، از آرزوهایی که برای فرزندش دارد می گوید: "اهداف ما برای لوک مثل سایر افراد است. این که بزرگ شود و دوستانی داشته باشد و مهارت های اجتماعی را از طریق ارتباط با همسن و سالانش یادگرفته باشد."
والدین لوک، یعنی شون و ریتا، می خواستند برای رسیدن به این هدف وی را در همان مدرسه عادی خواهر بزرگترش ثبت نام کنند ولی به آنها گفته شد که برآورده کردن نیازهای وی برای مدرسه بسیار سخت است.
آقای رپلی در این باره می گوید: "دلیلی که ارائه شد این بود که حصارها برای وی مناسب نیستند و این که اگر وی به یک مدرسه ویژه برود بهتر است چون دانش آموزان بیشتری مانند وی که دچار معلولیت هستند در آنجا هستند. من هم قبول کردم. در آن زمان تصمیم مقابله با این تصمیم را نداشتیم و بهمین دلیل با آن کنار آمدیم."
استرالیا، به عنوان یکی از امضاکنندگان کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت سازمان ملل، ملزم به ایجاد شرایط تحصیل برای تمام کودکان است، بدون تبعیض.
طبق قوانین و مقررات مالی دولت فدرال، بودجه بیشتری در اختیار مدارسی قرار می گیرد که دانش آموزان دارای معلولیت را ثبت نام می کنند تا بتوانند پاسخگوی نیازهای آنها باشند.
همچنین تبعیض غیرقانونی است و مدارس فقط در صورتی می توانند از ثبت نام چنین دانش آموزانی خودداری کنند که باعث ایجاد "دشواری غیرقابل توجیه" برای آنها شود.
در سال ۲۰۱۷، سازمان کودکان و جوانان دارای معلولیت موسوم به CYDA بررسی انجام داد که نشان داد ۱۲ درصد از کودکان دارای معلولیت در مدارس عادی ثبت نام نشده اند و بسیاری از آنها ناچار به ثبت نام در مدارس استثنایی یا "مدارس ویژه" شده اند.
دیوید آرمسترانگ یکی از محققان "آموزش فراگیر" (Inclusive Education) در دانشگاه RMIT ملبورن است.
وی می گوید شرایط موجود می تواند وضعیت پیچیده ای را برای والدین ایجاد کند.
آقای آرمسترانگ می گوید: "اکثر معلمان و افرادی که در بخش آموزش کار می کنند حسن نیت دارند و می خواهند سیستم فراگیر کار کند ولی نحوه تحقق این مشکل ساز است. و در اینجاست که معلمان و مدارس به حمایت ما نیاز دارند، همچنین به حمایت سیستم آموزشی در سطوح ایالتی و فدرال و همچنین پیام های مثبت سیاستمداران در مورد فراگیری."
اتحادیه آموزش استرالیا از کاری که مدارس ویژه انجام می دهند حمایت می کند ولی اشاره می کند که کاهش بودجه مدارس عادی باعث شده است تا منابع آنها برای کمک به کودکان دارای معلولیت کاهش پیدا کند.
کورنا هیتورپ (Correna Haythorpe) رییس این اتحادیه می گوید: "ما در سراسر کشور مدارس ویژه فوق العاده زیادی داریم که سخت کار می کنند تا پاسخگوی نیازهای دانش آموزان دارای معلولیت باشند ولی ما همچنین دانش آموزان معلولی داریم که در مدارس عادی تحصیل می کنند و من فکر می کنم واقعا والدین و خانواده ها باید در مورد این تصمیم بگیرند که آیا بر اساس نیازهایی که فرزندشان دارد بهتر است به چه نوع مدرسه ای برود. وقتی مدارس منابع لازم را نداشته باشند تا تجهیزات لازم را برای آموزش در اختیار کارکنان آموزشی قرار دهند، فکر نمی کنم وضعیت مناسبی ایجاد شود."
وزارت آموزش فدرال اعلام کرده است بودجه تخصیص یافته برای دانش آموزان دارای معلولیت بین سال های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۹ به طور میانگین ۴/۸ درصد در سال افزایش خواهد یافت.
کتی کلوگن (Kathy Cologon) یک محقق آموزش فراگیر از دانشگاه مک کوآری سیدنی می گوید تا زمانی که مدارس این گزینه را پیش روی خود داشته باشند که به آنها اجازه دهد از ثبت نام دانش آموزان معلول خودداری کنند، دستیابی به یک سیستم آموزش فراگیر بسیار سخت خواهد بود.
آقای آرمسترانگ می گوید تحصیل دانش آموزان دارای معلولیت در مدارس عادی، نه فقط برای آنها، بلکه برای سایر دانش آموزانی که دچار معلولیت نیستند هم مفید است.
وی می گوید: "فواید اجتماعی، فیزیولوژیکی و ذهنی برای تحصیل دانش آموزان دارای معلولیت در کلاس های درس عادی وجود دارد و این فواید فقط برای آنها نیست بلکه سایر دانش آموزانی که دارای معلولیت نیستند هم از آن بهره می برند."
