دیوید یونیپن (David Unaipon) مخترع بومی استرالیایی، در 28 سپتامبر 1872، در نزدیکی Lake Alexandrina در 80 کیلومتری جنوب شرقی آدلاید و در خانواده ای بومی متولد شد. در اوایل قرن بیست و یکم، لقب لئورناردو داوینچی استرالیایی به او داده شد.
خانم ها Leila Berney و Natsumi Penberthy در مقاله ای در ماهنامه Australian Geographic به معرفی این شخصیت برجسته پرداخته اند که در اینجا قسمت هایی از آن را نقل می کنیم.
در حال حاضر بر روی اسکناسهای پنجاه دلاری استرالیا، تصویر کلیسای Point McLeay Mission، چهره Unaipon و همچنین معروفترین اختراع او قابل مشاهده است. این اختراع که هنوز هم کاربرد دارد، یک طرح اصلاحی برای ماشینهای پشم چینی بود که تیغه دایره وار آنها را به تیغه مستقیم تبدیل می کرد. اما این اختراع تنها یکی از اقداماتی بود که Unaipon در طول زندگیش انجام داد. او به عنوان یک شخصیت چند بعدی، نخستین نویسنده بومی استرالیایی بود که در همه زمینه ها، از فیزیک گرفته تا پرواز هلیکوپتر در روزنامه های مختلف مقاله می نوشت، به مطالعه و چاپ مقاله درباره افسانه های بومی استرالیا می پرداخت، کمپین هایی برای دفاع از حقوق بومی های استرالیا ایجاد می کرد و در امور مربوط به بومی ها هم به دولت مشاوره می داد.
در واقع، دیدگاههای او شباهت بسیار زیادی به دیدگاههای لئوناردو داوینچی داشت. برای مثال، Unaipon در سال 1914 در مقاله ای به این مساله اشاره کرد که می شود با استفاده از قاعده بومرنگ، هواپیمایی ساخت که مستقیما از زمین به هوا بلند شود. ساختار بومرنگ تا حدودی شبیه به بال‌های هواپیماست. به صورتی که یک طرف آن قوس‌دار و یک طرف آن مسطح ساخته می‌شود. این وسیله برای بازگشت، از فرایند و استفاده می‌کند و می تواند با همان شتابی که به آن وارد شده به هوا بلند شود. Unaipon معتقد بود که از این نوع ماشینهای پرنده می توان در عرشه کشتی ها هم استفاده کرد و از مزایای آنها بهره مند شد.
او آزمایش های ناموفق زیادی در رابطه با پروازهای عمودی انجام داد. اما اولین هلی کوپتری که دقیقا بر اساس اصول مورد نظر او کار می کرد، در سال 1930 به پرواز در آمد. Unaipon اولین ثبت اختراعش را در سال 1909 و برای اختراع ماشین پشم چینی انجام داد که این اختراع در آن زمان درآمد هنگفتی برای صنعت عظیم پشم استرالیا به همراه داشت. در فاصله سالهای 1909 تا 1944، Unaipon نه اختراع و ایده جدید دیگر از جمله موتورهای سانتریفیوژ، نیروی محرکه مکانیکی و چرخهای چندشعاعی را هم به ثبت رساند. اما او هرگز نتوانست منافع مالی زیادی از اختراعاتش به دست بیاورد چرا که تمامی طرحهایش دزدیده و یا به صورت غیرقانونی استفاده می شدند. به همین دلیل او کم و بیش در همان زادگاهش در منطقه Point McLeay اقامت داشت.
با وجود این، Unaipon به عنوان یک بومی استرالیایی از کشش و تاثیرگذاری فوق العاده ای برخوردار بود. او با سفر به نقاط مختلف کشور، در سخنرانیهایش از شباهتهای موجود بین ارزشهای مسیحیان و بومیان استرالیا صحبت می کرد. در اوایل دهه 1920، Unaipon از طرف University of Adelaide مامور جمع آوری و نگارش افسانه ها و داستانهای بومی استرالیا شد. همین مساله باعث شد که از سال 1924 به بعد، او به عنوان اولین نویسنده بومی استرالیا مقالات متعددی را در Sydney's Daily Telegraph و سه کتابچه درمورد بومیان استرالیا منتشر کند. در کنار اینها او به دولت در زمینه سیاستهای مربوط به بومیان مشاوره می داد، در سالهای 1927تا 1929 به سخنرانی در زمینه سنتها، افسانه ها و شرایط اجتماعی بومیان می پرداخت و همچنین در طی سالهای 1928 تا 1929 با هدف بهبود شرایط بومیان استرالیا باJohn Bleakley ، مدافع حقوق بومیان استرالیا همکاری می کرد.
شهرت David Unaipon
بعد از مدتی، کم کم رسانه ها به فعالیتهای Unaipon توجه نشان دادند و این مساله باعث شد تا Unaipon خوش سخن و کم بضاعت به شهرت و اعتبار چشمگیری دست پیدا کند. در 23 جولای 1914، The New Zealand Herald در مقاله ای با عنوان "یک بومی نابغه، دانشمند و مخترع" ازUnaipon به عنوان فیلسوف، مخترع و موسیقی دانی نام برد که اوقات فراغتش را وقف مطالعه درباره سیر تکامل می کند و در این راه، از یافته های تکامل گرایان و فیلسوفان دیگری نظیر نیوتن، داروین و Huxley استفاده می کند. همانطور که در این مقاله آمده بود، Unaipon یک همه چیز خوان تمام عیار بود که اغلب اوقات بعد از پایان کار روزانه تا صبح بیدار می ماند و به مطالعه آثار نیوتن و سایر محققان می پرداخت. شخصیت او در واقع تلفیقی از ویژگیهای ذاتی و دستاوردهایش بود.
در سال 1953، Unaipon هشتاد و یک ساله، با دریافت مدال تاج گذاری، امکان حضور در مراسم تاج گذاری ملکه الیزابت دوم را پیدا کرد و بعد از آن هم، اگرچه در بیشتر مواقع به دلیل نژادش طرد می شد، اما همچنان به تبلیغ و سخنرانی در آدلاید ادامه می داد. در سال 1988، و بعد از گذشت 21 سال از مرگ او هم، جایزه سالانه ملی David Unaipon تاسیس شد که این جایزه به نویسندگان تازه کار بومی و بومیان اهل جزیره Torres Strait(در ایالت کویینزلند) تعلق می گرفت. در آخر اینکه، Unaipon معتقد بود که باید به مردمان بومی استرالیا این فرصت را داد تا به شیوه خودشان، و نه با شبیه سازی و ادغام در فرهنگهای دیگر، به دنیای مدرن بپیوندند. همانطور که او در 3 اکتبر 1925 در مقاله ای در The Register نوشت: "ورود سفیدپوستان به استرالیا به خودی خود یک موهبت بود. چرا که ما دور افتاده و از فرهنگ جهانی بی خبر بودیم. درست است که مردم من نتوانستند خودشان را با تمدن سازگار و هماهنگ کنند اما دلیل این ناسازگاری این بود که تمامی این تغییرات برای ما بسیار ناگهانی و سریع اتفاق افتادند."
