طبق گزارش ها آخرین خانواده های پناهجویی که در جزیره نارو مستقر بودند روز چهارشنبه این هفته (۲۷ فوریه) این جزیره را به مقصد آمریکا ترک کرده اند.
ولی این خانواده بلافاصله پس از ورود به آمریکا با یک بدهی سنگین مواجه خواهند شد چرا که باید هزینه سفر هوایی خود به آمریکا را به دولت این کشور برگردانند.
با این وجود گروهی از استرالیایی های ساکن آمریکا در تلاش برای کمک به این پناهجویان هستند.
محمد یارسر مورباراک (Mohammad Yarsir Murbarak) یکی از پناهجویان سابق نارو است که می گوید مجبور شده بوده به دلیل اذیت و آزار مذهبی از کشورش برمه فرار کند.
وی پس از مدتی بازداشت در جزیره نارو، جزو پناهجویانی بود که در قالب یک توافق بین دولت استرالیا و دولت باراک اوباما رییس جمهور سابق آمریکا به این کشور منتقل شد.
این پناهجویان سابق استرالیا در ایالت های مختلف آمریکا اسکان داده شده اند.
آقای مورباراک، همسر و سه فرزندش در شهر سن آنتونیو در ایالت تگزاس اسکان داده شدند.
وی می گوید زندگی در آمریکا راحت نیست، ولی بهتر از نارو است.
آقای مورباراک می گوید: "زندگی در آمریکا آسان نیست ولی ما آزادی خود را داریم و خانواده من آینده دارند. ما در نارو هیچ آینده و هیچ زندگی نداشتیم."
ولی یک مشکل وجود دارد که زندگی را برای آقای مورباراک سخت تر کرده است.
طبق قانون ایالات متحده آمریکا، وی باید هزینه سفر هوایی خود و خانواده اش به آمریکا را به دولت آمریکا برگرداند.
این برای وی به معنی یک بدهی پیش از ۱۰ هزار دلاری است.
به همین دلیل دو استرالیایی ساکن آمریکا با تشکیل یک مرکز خیریه تصمیم گرفته اند به چنین پناهجویانی کمک کنند.
بن وینسور (Ben Winsor) خبرنگار سابق و فلور وود (Fleur Wood) طراح مد سابق که اکنون ساکن نیویورک است یک شبکه تحت عنوان Ads Up تاسیس کرده اند.
این شبکه متشکل از استرالیایی های ساکن آمریکاست که قصد دارند از پناهجویان سابق استرالیا که اکنون به آمریکا منتقل شده اند حمایت کنند.
این مرکز با جمع آوری کمک های مالی سعی می کند از بار مالی که در بدو ورود این پناهجویان به آمریکا روی دوش آنها گذاشته می شود بکاهد.
خانم وود می گوید ترکیبی از حس همدردی و حس مسئولیت باعث شده است این مرکز را تاسیس کند.
وی می گوید: "من حس همدردی زیادی با این افراد داشتم به دلیل شرایطی که قبلا تحمل کرده اند و این که چه مسیری را برای شروع یک زندگی جدید در آمریکا پیش رو خواهند داشت. مهاجرت کردن سخت است. این برای من که از استرالیا به آمریکا آمدم، با داشتن شغل، همسر و تحصیلات و بدون این که دچار ترومایی که آنها تجربه کردند باشم، سخت بود. من نمی توانم تصور کنم این افراد با این منابع اندکی که دارند چه کار خواهند کرد. و من همچنین به عنوان یک استرالیایی ، در قبال این افراد، نوعی حس مسئولیت می کنم، به دلیل نحوه برخوردی که با آنها شده است. و من می دانم اکثر استرالیایی هایی که در خارج از این کشور زندگی می کنند حسی مشابه دارند."
خانم وود می گوید این سیاست که پناهجویان باید هزینه سفر خود را بپردازند مختص آمریکا نیست و در بسیاری از کشورهای جهان اجرا می شود.
دولت آمریکا می گوید با پناهچویان نارو و مانوس طبق همان مقرراتی رفتار می شود که در مورد سایر پناهجویان اعمال می شود.
اما خانم وود می گوید محدود بودن سیستم تامین اجتماعی در آمریکا باعث شده است تا این بدهی بار سنگینی روی دوش این پناهجویان باشد، بویژه برای افرادی که همراه سایر اعضای خانواده خود در آمریکا اسکان داده شده اند.
خانم وود می گوید: "بسیاری از این افراد کل ماجرا را درک نمی کنند و خیلی نگران این بدهی هستند. و ما شاهد خانواده هایی بوده ایم که بابت همین موضوع به دولت آمریکا ۱۲ هزار دلار، یعنی حدود ۱۷ هزار دلار استرالیا بدهکار شدند و این در حالی است که آنها بابت کار در کارخانه و یا انجام کارهایی ابتدایی، ساعتی ۷ دلار حقوق می گیرند و با نگاه به این مبلغ از خود می پرسند چطور قرار است این بدهی را پرداخت کنم؟"
آقای مورباراک یکی از همین افراد است. او و همسرش سه فرزند ۸ ساله، ۶ ساله و ۳ ساله دارند.
فرزند سوم آنها در نارو و زمانی که تحت بازداشت بودند متولد شده است. وی می گوید دولت استرالیا در مورد این که به کجا منتقل خواهند شد و این که روند این انتقال چه مدت طول خواهد کشید آنها را گمراه کرده است.
گروهی از پناهجویانی که در نارو و مانوس مستقر بودند به ۲۰ ایالت مختلف آمریکا اسکان داده شده اند.
خانم وود می گوید حمایت هایی که دولت آمریکا در اختیار این پناهجویان قرار می دهد بسیار محدود است و همین امر باعث می شود تا آنها آسیب پذیر باشند.
وی می گوید: "وقتی به اینجا آیند، به آنها برای مدت سه ماه یک مدیر پرونده یا به اصطلاح case manager داده می شود تا به آنها کمک کند به قرارهای ملاقات بروند، برای آنها کارت تامین اجتماعی بگیرد و به آنها در انجام امور خدمات درمانی و مسکن کمک کند. بسیاری از آژانس ها بودجه کافی در اختیار ندارند و حجم کاری بسیاری بالایی دارند. به همین دلیل بسیاری از پناهجویان ما در این سیستم مورد غفلت قرار گرفته اند."
خانم وود می گوید برخی از کمک هایی که در آمریکا به پناهجویان ارائه می شود پایه مذهبی دارد و همین امر باعث می شود تا فشار بیشتری روی افرادی که مذهبی نیستند، یا هم مذهب مرکز ارائه دهنده کمک نیستند وارد شود.
وی می گوید مرکز Ads Up مورد استقبال استرالیایی های آمریکا قرار گرفته است که تعدادشان به بیش از ۱۰۰ هزار نفر می رسد.
خانم وود می گوید این مرکز در طول دو ماه گذشته به بیش از ۱۳۰ پناهجو کمک کرده است و بیش از ۳۰۰ استرالیایی برای حمایت از این پناهجویان جذب کرده است.
این مرکز به پناهجویانی که در پرداخت اجاره مسکن مشکل دارند و دچار بیماری های روانی هستند کمک می کند.
آقای مورباراک که اکنون در یک مسجد در سن آنتونیو کار می کند می گوید قدردان کمک های استرالیایی های آمریکا است و علیرغم شرایطی که در گذشته داشته است، به مردم استرالیا علاقه دارد.
وی می گوید: "بله، من خیلی خوشحالم از این که آنها به ما کمک می کنند. آنها به ما و خانواده ما کمک می کنند. من خیلی قدردان آنها هستم. آنها خیلی خوب هستند. من هرگز فراموش نخواهم کرد. سپاس از استرالیایی ها."
مرکز Ads Up می گوید هنوز کارهای زیادی برای کمک به این پناهجویان باید انجام شود.
