ادامه خودکشی ها در کیمبرلی و انتظار برای اقدامات دولتی

Depression and loneliness

Source: SBS

اپلیکیشین رادیو اس بی اس را دریافت کنید

راه های دیگر شنیدن

خودکشی جوانان بومی یا «ماشین مرگ» نام پدیده ای است که مانند سرطان در حال فراگیر شدن در ناحیه شمالی ایالت وسترن استرالیا است.


 خودکشی جوانان بومی یا «ماشین مرگ» نام پدیده­ ای است که مانند سرطان در حال فراگیر شدن در ناحیه شمالی ایالت وسترن استرالیا است. ، حدود یک سال پیش، پزشکی قانونی ایالت وسترن استرالیا گزارشهایی را در مورد مرگ بیش از دوازده جوان بومی در شهرک کیمبرلی (Kimberley) و نواحی اطراف آن دریافت کرد. در همان زمان، پزشک قانونی، راس فوگلیانی (Ros Fogliani)، در مورد رسیدگی به پدیده خودکشی جوانان و نوجوانان بومی درخواست اعلام وضعیت اضطراری کرد. چرا که بعضی از نوجوانانی که مرتکب خودکشی شده بودند، فقط ده سال داشتند. اما در حالی که مراکز خدمات رسانی منتظر شروع امدادرسانی بودند، حداقل شش مورد خودکشی جدید دیگر اتفاق افتاد که دو مورد آنها مربوط به مرگ دو دختر نوجوان در شهر کوچک بالگو (Balgo) بود.

اولین بار یک زن بومی ساکن کیمبرلی، به نام کولت کاکس (Collette Cox) در سال ۲۰۰۵ دو فرزندش را بر اثر خودکشی از دست داد. کمی بعد، بیست خانواده دیگر هم در این منطقه داغدار از دست دادن فرزندانشان شدند، بدون اینکه دلیل خودکشی آنها را بدانند. تنها حسی که به مادران این جوانان دست داده، این است که شاید آنها مادر خوبی برای فرزندانشان نبوده اند.

ناتالیا (Nathalia) دختر بیست ساله خانم کاکس، در معدن کیمبرلی کمک سرآشپز بود و در سال ۲۰۰۵ به زندگی خودش پایان داد. سه سال بعد از آن هم، واریک (Warrick)، پسر ۲۱ ساله خانم کاکس خودش را کشت. به گفته مادرشان، هر دوی آنها جوانان شادی بودند که هیچ نشانه ای از تمایل به خودکشی در رفتارشان دیده نمی شد.

به گفته خانم کاکس، پسرش روحیه بسیار شاداب و رابطه نزدیکی با اعضاء خانواده اش داشت. همیشه وقتی به خانه می آمد، مادرش را از خواب بیدار می کرد. اما یک شب دیگر این کار را نکرد و مادرش صبح روز بعد، جسد پسرش را در خانه پیدا کرد.

زمانی که خانم کاکس سعی می کرد تا غم ناشی از مرگ فرزندانش را از چشم دیگران دور نگهدارد، اعتقاداتش، دوستانش و پنج فرزند دیگرش به او کمک کردند تا با این مصیبت کنار بیاید. او می گوید: «من هرگز در این باره با کسی صحبت نمی کردم. اما بعد از مدتی دیدم که باید خودم را درمان کنم.»

به همین دلیل، دوازده سال بعد از خودکشی فرزندانش، خانم کاکس تصمیم گرفته تا با صحبت کردن در این باره، تجربیاتش را در اختیار سایر خانواده ها قرار دهد. نگرانی او از این است که کار به جایی بکشد که نوجوانان و حتی کودکان بومی کیمبرلی هم دست به خودکشی بزنند. چون که در حال حاضر؛ جوانان کیمبرلی به شکل بی محابایی از خودکشی به عنوان یک تهدید عادی استفاده می کنند. مثلا به والدین یا پدربزرگ ها و مادربزرگهایشان می گویند که: «یا به من پول یا فلان چیز را بده، یا اینکه می روم وسط جمعیت و خودم را می کشم».

ایزابلا (Isabella) یکی دیگر از مادران بومی است که ده سال قبل پسرش تاماتی (Tamati) را بر اثر خودکشی از دست داد. او امیدوار است که آموزش والدین بتواند به آنها کمک کند که نشانه های اولیه میل به خودکشی  را در فرزندانشان تشخیص دهند.

ایزابلا می گوید که پسرش مثل یک غول مهربان بود. او یک انسان عمیق، متفکر و خوش سیرت بود که تا سن ۲۱ سالگی هم همیشه مادرش را در آغوش می گرفت. تاماتی بسیار احساساتی بود و همیشه عشقش را به همه نشان می داد. اما یک روز ایزابلا متوجه شد که اخلاق پسرش کاملا عوضش شده و او کم تر حرف می زند. با اینکه هیچ حرف ناگفته ای بین ایزابلا و تاماتی نبود، اما آنها نمی توانستند درباره وضعیت روحی جدید تاماتی با همدیگر صحبت کنند.

حالا هربار که او خبر خودکشی یک جوان دیگر را می شنود، دوباره تمام داغش تازه می شود. انگار که دوباره این اتفاق برای فرزند خودش افتاده باشد. به این فکر می کند که دوباره یک خانواده دیگر داغدار شده و دردی را که او سالها پیش کشیده بود، باید تحمل کند. برای همین، او تصمیم گرفته تا تجربیات خودش را در این زمینه در اختیار سایر خانواده ها و مادران قرار بدهد. چرا که از یک طرف، احساس آنها را درک می کند و می تواند کمک حال آنها باشد و از طرف دیگر، با کمک به دیگران، حس و حال خودش هم بهتر می شود.

اما با وجود تلاش موسسات خدمات رسانی، در طی سالهای اخیر خودکشی جوانان بومی در این منطقه همچنان ادامه داشته است. تا جایی که مقامات، نگران عادی شدن خودکشی در بین این جوانان هستند. این در حالی است که دولت هنوز واکنش مناسب و به موقعی به این مسئله نشان نداده است. به گفته ماریان اسکین (Marianne Skeen)، یکی از ساکنان هال کریک (Halls Creek): «معلوم نیست که چرا کمک رسانی دولت در این زمینه بسیار کند صورت می گیرد. اینکه ببینید فرزند سالم شما ناگهان دیگر نمی خواهد به زندگی ادامه بدهد، خیلی خیلی غم انگیز است». اما وزیر بهداشت، راجر کوک (Roger Cook)، در گفتگو با ای بی سی اعلام کرد که دولت در هفته های آینده به این مساله واکنش نشان خواهد داد. به گفته او، این پدیده بسیار جدی است و مسئولان تلاش می کنند تا پاسخ جامع و کاملی در این زمینه ارائه کنند.


همرسانی کنید