ظفر شانو (Dhafer Shano) و لیت مگایزل (Layth Meghaizel) دو دوست خوب هستند.
آنها در سال ۲۰۱۷ به طور جداگانه وارد استرالیا شدند و از آن زمان با هم دوست بوده اند و حالا نه تنها از یکدیگر، بلکه از سایر پناهندگان نیز حمایت می کنند.
ظفر یک مربی تازه آموزش دیده است که با دیگر پناهندگان از عراق در غرب سیدنی کار می کند.
وی می گوید گوش دادن به مشکلات دیگران به خودی خود می تواند موثر باشد.
ظفر می گوید: «فعالیت به عنوان مربی و گوش کردن به حرف های یکدیگر و پیدا کردن راهی برای کمک به آنها خیلی مهم است، بدون این که در مورد آنها قضاوت شود، و فقط سعی شود که به آنها و به کشورمان کمک کنیم. ما همیشه هر وقت با کسی صحبت می کنیم اولین کاری که انجام می دهیم قضاوت کردن در مورد آنهاست، ولی در مورد مربیگری این طور نیست، شما فقط باید گوش کنید و برای گوش کردن آماده باشید، و کسی را قضاوت نکنید، چون همه ما انسان هستیم. ما به همدیگر کمک می کنیم چون پیشینه مشترک داریم، یک کشور و به یک زبان صحبت می کنیم.»
ظفر در سال ۲۰۱۴ از عراق فرار کرد یعنی پس از این که از سوی یک منبع ناشناس یک تهدید که در بین یک تکه کاغذ تا شده قرار داده شده بود دریافت کرد. این تهدید یک گلوله کالیبر بزرگ بود که در مقابل درب خانه اش گذاشته شده بود.
وی می گوید: «در فوریه ۲۰۱۴ من در کارگاهم نشسته بودم که یک نفر که لباس سیاه پوشیده بود آمد.»
این مرد سیاه پوش پیام شومی برای ظفر داشت. وی به ظفر گفت چون او را دوست داشته اند به او اخطار داده اند که محل زندگی خود را ترک کند. ظفر افرادی را می شناخت که به آنها اخطار قبلی داده نشده بود.
وی می گوید: «من خندیدم و به او گفتم ممنونم. چون گیج شده بودم. این چه معنایی داشت؟ ولی طبق تجربه قبلی می دانستم، دیده بودم که چه اتفاقی برای همسایگانم افتاده است. روز بعدی وقتی درب کارگاهم را باز کردم یک تکه کاغذ تا شده پیدا کردم که در آن یک گلوله گذاشته بودند. وقتی این پیام را دریافت می کنید به این معنی است که باید بروید، و فقط ۴۸ ساعت برای این کار وقت دارید، وگرنه ممکن است یک گلوله در سر خود داشته باشید.»
در آن زمان ظفر در بغداد یک مغازه تعمیر تلویزیون داشت ولی فورا با همسرش به ترکیه فرار کرد.
دیگر خبری از تهدید به دریافت یک گلوله در سر نیست، ولی خاطرات و کابوس های تجربیاتی که ظفر در عراق داشته است هنوز دست از سر وی بر نمی دارد.
وی می گوید: «بعد از این که این گلوله را گذاشتند من هر شب کابوس می دیدم و از خواب می پریدم و گاهی اوقات فریاد می زدم. این مانند یک حمله عصبی است. و این هر شب ادامه داشت، تا الان.»
لیت نیز یکی دیگر افرادی است که در این برنامه مربیگری شرکت کرده است.
وی می گوید: «من آماده ام تا یک مربی برای سایر افراد باشم، چون وقتی من برای اولین بار وارد استرالیا شدم به کمک دیگران نیاز داشتم، و الان من می توانم به مردم کمک کنم. ما در یک دوره آمادگی برای کارآموزان شرکت کردیم و ما معرفی شدیم. این دوره برای شش هفته، و یک روز در هفته ادامه داشت و کلاس ها فوق العاده بودند و اساتید بسیار عالی بودند. این دوره برای ما خیلی مفید بود. ما در مورد نحوه کار در آینده، نحوه حل کردن مشکلات مردم، ملاقات با آنها، صحبت کردن با مردم و مشورت دادن به یک نفر صحبت کردیم و در نهایت یک مربی برای سایرین شدیم.»
این دو مرد در نزدیکی Fairfield در سیدنی زندگی می کنند، یعنی یکی از محله های استرالیا که بیشترین تنوع فرهنگی را دارد و نیمی از جمعیت ۲۰۰ هزار نفری آن در خارج از استرالیا متولد شده اند و در این محله به ۱۲۰ زبان مختلف صحبت می شود.
این وستمورلند (Ian Westmoreland) بنیانگذار این برنامه مربیگری می خواهد به پناهندگان کمک کند تا زندگی بهتری در استرالیا داشته باشند.
وی می گوید مشکلات افرادی که تازه وارد استرالیا می شوند را درک می کند.
وی می گوید: «من خودم هم در زندگی مشکلاتی داشتم. من به دنبال یک مربی بودم و در اینترنت به دنبال سازمانی می گشتم که بتواند به من به عنوان یک مرد کمک کند ولی خیلی ناامید شدم چون متوجه شدم چنین سازمانی وجود ندارد. به همین دلیل این به من انگیزه داد تا یک پیشنهاد بنویسم و در نهایت این برنامه مربیگری را راه اندازی کنم.»
وستمورلند می گوید یکی از چالش هایی که افرادی که تازه وارد استرالیا می شوند با آن مواجه هستند پیدا کردن کاری است که منطبق با تجربیات آنها باشد.
وی می گوید: «این مردها از جایگاهی بالا می آیند، به دلیل سن یا خردی که در فرهنگشان داشته اند. و وقتی که به استرالیا می آیند، مدارکشان دیگر مورد قبول نیست. آنها معمولا نمی توانند کارهای معنی داری پیدا کنند. آنها از همان جایگاه و احترامی که در کشورشان برخودار بودند، برخوردار نیستند. به همین دلیل این برای این مردان چالش برانگیز است.»
قرار است کارگاه های این چنینی بیشتری برگزار شود تا به افراد در معرض خطر بیشتری کمک شود.
وستمورلند می گوید: «ما خیلی مشتاق هستیم که این را در سراسر استرالیا عرضه کنیم، به زبان های مختلف.»
