یک نفر از هر شش زن استرالیایی و یک نفر از هر ۹ مرد استرالیایی پیش از رسیدن به سن ۱۵ سالگی نوعی خشونت فیزیکی و یا جنسی را تجربه می کنند.
این یکی از یافته های یک گزارش جدید موسسه رفاه و سلامت استرالیا، تحت عنوان "خشونت خانوادگی، خانگی و جنسی در استرالیا در سال ۲۰۱۹" است که آمار و ارقام جدیدی را در این خصوص ارائه کرده است.
سینتیا هون (Cynthia Huynh) یک زن ساکن سیدنی است و زمانی که برای اولین بار خشونت را تجربه کرد در مدرسه ابتدایی بود.
وی می گوید: "این توهین، رفتار کنترل کننده و ترس بدتر و بدتر شد و تا دبیرستان من ادامه داشت. در آن زمان فکر می کردم این بخشی از زندگی عادی است و معمولا در مورد آن با کسی صحبت نمی کردم. این باعث می شود شدیدترین حس کوچک و بی ارزش بودن که یک انسان می تواند داشته باشد را تجربه کنید."
تا زمانی که وی به سن ۱۵ سالگی رسیده بود و در کلاس چهارم دبیرستان ثبت نام کرده بود زندگی در سه مرکز نگهداری از زنان را تجربه کرده بود.
در نهایت وی در سن ۲۰ سالگی از این وضعیت خلاص شده بود.
او تنها کسی نیست که این شرایط را تجربه کرده است.
آمار جدیدی که توسط موسسه رفاه و سلامت استرالیا ارائه شده است نشان می دهد به طور میانگین یک نفر از هر ۶ زن و یک نفر از هر ۹ مرد استرالیایی پیش از رسیدن به سن ۱۵ سالگی نوعی خشونت را تجربه می کنند.
گزارش جدید این موسسه تحت عنوان "خشونت خانوادگی، خانگی و جنسی در استرالیا در سال ۲۰۱۹" بر اساس تجزیه و تحلیل آمار جمعیتی و داده های پلیس تهیه شده است.
لوییس یورک (Louise York) سخنگوی این موسسه می گوید یافته های این بررسی جدید تکان دهنده هستند.
وی می گوید: "یک نفر از هر شش زن و یک نفر از هر نه مرد به این معنی است که ۲/۵ میلیون استرالیایی قبل از رسیدن به سن ۱۵ سالگی نوعی خشونت علیه کودکان به صورت خشونت فیزیکی و یا جنسی را تجربه کرده اند. افرادی که این خشونت ها را مرتکب شده اند معمولا از اعضای خانواده و یا سایر افرادی بوده اند که کودکان آنها را می شناخته اند."
این گزارش همچنین نشان می دهد ۲/۲ میلیون بزرگسال استرالیایی پس از سن ۱۵ سالگی قربانی خشونت فیزیکی و یا جنسی از سوی شریک زندگی خود بوده اند.
خانم یورک می گوید تاثیر چنین خشونت هایی در کودکی می تواند مادام العمر باشد.
وی می گوید: "ما از تحقیقات مختلف می دانیم که تاثیرات این خشونت ها می تواند بسیار طولانی مدت باشد و روی سلامت، رفاه و تحصیلات افراد تاثیر بگذارد. همچنین کودکانی که در معرض چنین خشونت هایی بوده اند بیشتر احتمال دارد که در بزرگسالی نیز مورد خشونت قرار گیرند."
گزارش جدید این موسسه حاکی از این است که ۲/۵ درصد از زنانی که دچار معلولیت هستند در طول ۱۲ ماه گذشته از سوی شریک زندگی خود مورد خشونت قرار گرفته اند و این در حالی است که این میزان در مورد زنانی که دچار معلولیت نبودند ۱/۳ درصد بود.
همچنین مشخص شد در سال ۲۰۱۶-۲۰۱۷ احتمال این که زنان بومی استرالیا بر اثر خشونت خانوادگی در بیمارستان بستری شوند ۳۲ برابر زنان غیر بومی استرالیا بوده است.
خانم یورک می گوید مشخص نیست این آمار به مرور زمان به چه شکل تغییر کرده اند.
وی می گوید: "نرخ ارتکاب جرایمی که توسط اعضای جامعه گزارش می شود در طول زمان باثبات بوده است. اما به نظر می رسد افراد بیشتری کمک می خواهند. بنابر این یا میزان واقعی شیوع خشونت در حال افزایش است و یا مردم در مورد آن آگاهتر شده اند و تمایل بیشتری برای گزارش کردن دارند."
سازمان ملی تحقیقات ایمنی زنان می گوید سطح خشونت خانگی، خانوادگی و جنسی در استرالیا به طور غیرقابل قبولی بالاست و رفتار افراد در این خصوص باید تغییر کند.
خانم سیتیا هون می گوید خشونتی که وی تجربه کرده است همیشه با او خواهد بود ولی وی سایر زنانی که مورد خشونت قرار گرفته اند را نیز تشویق می کند تا در برابر این وضعیت اعتراض کنند.
وی می گوید: "همه ما در شرایطی که در آن قرار می گیریم بهترین کار را انجام می دهیم. قطعا چیزی برای خجالت کشیدن وجود ندارد، مخصوصا وقتی از یک دوست کمک می خواهیم. من می دانم که نوعی احساس ننگ در این خصوص وجود دارد ولی همیشه کمک وجود دارد."
