در پاسخ به این وضعیت، گروهی از فعالان خواستار اتخاذ یک استراتژی ملی برای مقابله با بی خانمانی شده اند.
کارتن خوابی، خوابیدن زیر پل ها، روی صندلی پارک ها و یا روی پیاده روی های سرد. هزاران فرد بی خانمان در استرالیا این طور شب را به صبح می رسانند.
داده های اداره آمار استرالیا نشان می دهد بیش از ۱۱۶ هزار استرالیایی بی خانمان هستند.
پنجاه نفر از هر ۱۰ هزار استرالیایی در هر جایی که پیدا کنند از جمله در کنار خیابان ها می خوابند.
و در حالی که همه گیری کووید-۱۹ ادامه دارد، انتظار می رود افراد بیشتری بی خانمان شوند و یا در معرض آن قرار گیرند.
جیمز تومی (James Toomey) رییس مرکز Mission Australia می گوید تا زمانی که سرمایه گذاری کافی برای احداث خانه های ارزان قیمت انجام نشود این وضعیت تغییر نخواهد کرد.
وی می گوید: «بی خانمانی قابل قبول نیست. بیشتر موارد بی خانمانی مخفی است یعنی برای عموم مردم قابل رویت نیست. ما می توانیم اقدامات بیشتری برای از بین بردن لکه ننگ نسبت داده شده به بی خانمانی انجام دهیم. افرادی که می شناسیم، آنهایی که در شبکه اجتماعی ما هستند، در برهه ای زندگی خود بی خانمانی را تجربه کرده اند. و این لکه ننگ باعث می شود ما در مورد افراد بی خانمان بحث و گفتگو نکنیم، چون ما آنها را دیگران قلمداد می کنیم، آنها را از خودمان نمی دانیم، آنها دیگری هستند.»
میشن استرالیا (Mission Australia) روز چهارشنبه هفته گذشته گزارشی را در مورد جوانان بی خانمان منتشر کرد.
این گزارش حاکی از این است که یک نفر از هر فرد ۱۵ تا ۱۹ ساله بی خانمانی را تجربه کرده است، یعنی این که آدرس ثابتی نداشته است، در یک پناهگاه و یا محل اسکان موقت اقامت داشته است و یا به طور مقطعی و کوتاه مدت در خانه دوستان و خویشاوندانش مانده است.
هجده درصد از افراد جوانی که مجبور بوده اند به طور مقطعی در خانه دوستان و آشنایان خود زندگی کنند اعلام کردند برای اولین بار این کار را هنگامی انجام دادند که کمتر از ۱۲ سال سن داشتند.
«ائتلاف استرالیا برای پایان دادن به بی خانمانی» اخیرا یک نشست در مورد کارتن خوابی برگزار کرد و رهبران مراکز خدمات رسانی با هم متحد شدند و خواستار یک استراتژی ملی در مورد بی خانمانی شدند.
دیوید پیرسون رییس این ائتلاف می گوید پایان دادن بی خانمانی غیر ممکن نیست ولی این بستگی به این دارد که در جامعه چطور به آن پرداخته شود.
وی می گوید: «این که مردم تا چه حد فکر می کنند این یک امید واهی است. چه طور به چالش بی خانمانی می پردازیم؟ من فکر می کنم قابی که برای این موضوع در نظر می گیریم مهم است، یعنی که مردم در این باره چه فکری می کنند. مثلا وقتی در مورد تغییرات اقلیمی صحبت می کنیم، این قبلا گرم شدن کره زمین نامیده می شد و این ترسناک به نظر می رسید. و بعد فکر می کنم فعالان آن را به تغییرات اقلیمی تغییر دادند. اما چه قاب یا عبارتی برای بی خانمانی وجود دارد؟ من جواب این را نمی دانم ولی می دانم بسیاری از مردم درباره آن به عنوان یک انتخاب حرف می زنند و ما باید از این دور شویم، یعنی این که این نوعی انتخاب فردی است.»
مهمترین توصیه های میشن استرالیا شامل توسعه یک برنامه ملی بی خانمانی با تمرکز روی جوانان، کاهش درگیری های خانوادگی، سرمایه گذاری در برنامه های اشتغالزایی برای جوانان و ارائه پرداختی رفاهی کافی است.
این گزارش همچنین نشان می دهد جوانانی که بی خانمان بوده اند دو برابر بیشتر از آنهایی که با این مشکل مواجه نبوده اند احتمال داشت که مورد قلدری قرار گرفته باشند و یا دچار فشارهای روانی شده باشند.
این جوانان در مقایسه با سایر افراد همسن و سال خود، چهار برابر احتمال دارد به طور کلی درباره زندگی احساس ناراحتی داشته باشند.
خاخام مندل کاستل (Mendel Kastel) رییس خانه یهودی یا Jewish House در منطقه بوندای در سیدنی است.
این مرکز یک سازمان غیر انتفاعی است که به افراد نیازمند، خدمات حمایتی ارائه می کند.
آقای کاستل می گوید مداخله زودهنگام و بموقع می تواند مسیر زندگی جوانان را تغییر دهد.
وی می گوید: «اگر بموقع شروع نکنیم ممکن است این باعث شود تا کودکان مورد قلدری قرار گیرند و وقتی آنها آسیب پذیر باشند در معرض سایر خشونت ها قرار می گیرند. ما باید اطمینان حاصل کنیم که مسکن مناسب و حمایت های لازم به این جوانان ارائه می شود تا به بخشی موفق از جامعه تبدیل شوند، چون این چیزی است که شایستگی آن را دارند. ما شاهد بچه هایی از سنین مختلف بوده ایم. ما افرادی را داشتیم که وقتی که با ما می ماندند نوزادان خود را به دنیا می آوردند. یعنی نوزادانی که در شرایط بی خانمانی متولد می شدند. این همه سنین و افراد با پیشینه های مختلف را تحت تاثیر قرار می دهد.»
در ابتدای همه گیری کروناویروس، دولت ویکتوریا از بیش از دو هزار بی خانمان حمایت کرد و آنها را از خیابان ها جمع آوری کرد و در هتل ها اسکان داد.
دنیل اندروز نخست وزیر ایالت ویکتوریا روز سه شنبه هفته گذشته برنامه ای ۱۵۰ میلیون دلاری تحت عنوان «از بی خانمانی تا خانه» را اعلام کرد. در این برنامه به افراد بی خانمان در ایالت ویکتوریا کمک خواهد شد تا جایی برای زندگی پیدا کنند.
این برنامه همچنین به افراد بی خانمان این امکان را می دهد تا حداقل آوریل سال آینده در هتل ها اسکان داشته باشند.
بیوان وارنر (Bevan Warner) رییس مرکز Launch Housing از این تصمیم استقبال می کند و می گوید استرالیا این فرصت را دارد تا یک کشور پیشرو در پایان دادن به بی خانمانی باشد.
وی می گوید: «برای این که اطمینان حاصل شود که ما در جایی قرار می گیریم که باید باشیم، یعنی رهبران جهان در پایان دادن به بی خانمانی در استرالیا. دو هزار نفر در یک وضعیت خیلی نامشخص در هتل ها زندگی کرده اند، بدون این که بدانند بعدا چه اتفاقی برای آنها خواهد افتاد. حالا به آنها وعده مسکن دائمی داده شده است. چیزی که در این باره عالی است این است که این نشان می دهد که بی خانمانی مشکلی حل شدنی است و این که در نهایت این ویروس به ما یاد داد که سلامت ما با سلامت سایر افراد در کنار ما مرتبط است. اما تحقق خانه دائمی مدتی زمان خواهد برد. علاوه بر آن، ما شکاف زیادی در تعداد خانه هایی داریم که افراد کم درآمد می توانند اجاره کنند.»
هفته بی خانمانی از روز دوم آگوست، یعنی یکشنبه هفته گذشته شروع شد و شامل کارزارهایی برای اطلاع رسانی در مورد مشکل بی خانمانی در استرالیا است. شعار امسال این کارزارها «هر کسی به یک خانه نیاز دارد» است.
ساکنین کلان شهر ملبورن باید از فرمان «در خانه بمانید» پیروی کنند و فقط می توانند برای انجام کار ضروری، تحصیل، ورزش یا مسئولیت های مراقبتی از خانه خود خارج شوند. همچنین به مردم توصیه می شود تا در ملا عام ماسک بپوشند.
استرالیایی ها باید حداقل ۱.۵ متر از افراد دیگر فاصله بگیرند. همواره مقررات ایالت یا قلمروی محل سکونت خود در خصوص محدودیت های مرتبط با گردهمایی ها را دنبال کنید.
اگر هر گونه علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا دارید برای انجام این آزمایش با پزشک خود تماس بگیرید یا با شماره تلفن ملی خط ویژه اطلاعات سلامتی کروناویروس به شماره ۱۸۰۰۰۲۰۰۸۰تماس بگیرید.
برای کسب اخبار و اطلاعات درباره کروناویروس به زبان فارسی به وب سایت اس بی اس فارسی به نشانی مراجعه کنید.
