اومانگ اولیانا (Umang Uliana) که در دانشگاه نیوانگلند در یکی از مناطق ریجنال نیوساوت ولز در رشته کارشناسی ارشد علوم داده ها (Data Science) تحصیل می کند امیدوار بود که آینده خود را در استرالیا بسازد.
وی می گوید: «این چیزی است که هدف اکثر دانشجویان بین المللی است. این که بیایند اینجا، درس بخوانند و اقامت دائم بگیرند و درس خواندن در مناطق ریجنال برای شما امتیازات بیشتری می آورد و به همین دلیل است که من اینجا هستم.»
اما همه گیری کووید-۱۹ این برنامه ها را زیر و رو کرده است و آینده وی در استرالیا هر روز نامعلوم تر می شوند.
وی کار نیمه وقت خود را به عنوان یک housekeeper یا فردی که از خانه افراد مراقبت و نگهداری می کند از دست داده است. خانواده وی در هند نیز توان مالی لازم برای حمایت از وی را ندارند.
وقتی ما در اواخر ماه اکتبر با آقای اولیانا صحبت کردیم پدر و برادر وی مبتلا به کووید-۱۹ تشخیص داده شده بودند.
وی می گوید: «بنابر این من مجبور شدم تا هزینه های مسکن خود را کاهش دهم چون نمی توانستم درآمد کافی داشته باشم. من همچنین نمی توانستم از والدینم کمک بخواهم چون آنها هم از لحاظ مالی تحت تاثیر قرار گرفته بودند. به همین دلیل من سعی می کردم تا پول پس انداز کنم، کمتر غذا بخورم و بیشتر پس انداز کنم.»
این ماجرایی آشنا برای دانشجویان بین المللی در استرالیا، از جمله دانشجویانی است که در دانشگاه های مناطق ریجنال مانند دانشگاه نیوانگلند در آردمدیل (Armidale) تحصیل می کنند.
تایدا چو (Thida Chaw) که اهل میانمار است در حال تحصیل از خانه در مقطع دکترا بوده است و دو پسر وی در حال آماده شدن برای شرکت در آزمون های دبیرستان هستند.
شوهر وی یک راننده تاکسی است و می گوید همه گیری کروناویروس باعث کاهش شدید درآمد وی شده است.
همین وضعیت باعث شده است تا خانواده وی متکی به کمک های ارائه شده از سوی بانک های غذا یا به اصطلاح food bank باشند.
تایدا می گوید: «چیزی که می خواهم بگویم این است که در این شرایط همه سعی می کنند به هم کمک کنند و این فوق العاده است و من می توانم در زمان همه گیری به این کمک های غذایی دسترسی داشته باشم.»
برخی از این بسته های غذایی از سوی دانشگاه نیوانگلند ارائه شده است ولی خود این دانشگاه نیز با چالش هایی روبرو است که حتی پیش از همه گیری کروناویروس شروع شده بوده است.
بریجید هیوود (Brigid Heywood) معاون رییس این دانشگاه است.
وی م گوید: «مانند سایرین، ما هم کاهش شدیدی در درآمد خود داشتیم، به دلیل همه رویدادهای مختلف: خشکسالی، آتش سوزی های فصلی و از همه مهمتر کووید. تنها چیزی که باقی مانده هجوم ملخ ها است و بعد همه چیز تکمیل می شود. بنابر این ما ۲۵ میلیون دلار از درآمد پایه خود را از دست داده ایم و دانشگاه نمی تواند در این شرایط دوام بیاورد.»
شرایطی که در بخش تحصیلات عالی استرالیا ایجاد شده است تاثیر عمیقی روی مناطق ریجنال استرالیا داشته است.
در سال ۲۰۱۸ دانشگاه نیوانگلند ۳۱۸ میلیون دلار به اقتصاد محلی تزریق کرد.
اما حالا با کاهش شمار دانشجویانی که در این دانشگاه تحصیل می کنند بیش از ۱۰۰ نفر از کارکنان این دانشگاه کار خود را از دست خواهند داد.
بی بلیل (Bea Bleile) یکی از اساتید این دانشگاه و عضو اتحادیه ملی آموزش عالی است.
وی می گوید: «این برای آرمدیل و منطقه ای گسترده تر ویرانگر است چون این بزرگترین کارفرما در این اطراف است.»
دانشگاه نیوانگلند در مقایسه با سایر دانشگاه های ریجنال استرالیا دانشجویان بین المللی حضوری کمتری دارد و بسیاری از این دانشجویان از کشورهای خود و از راه دور در این دانشگاه تحصیل می کنند.
دانشجویان بین المللی که برای تحصیل در این دانشگاه در استرالیا هستند خواستار دریافت حمایت های بیشتر از سوی دولت هستند.
تایدا می گوید: «اگر بتوانیم برخی حمایت های دیگر از دولت دریافت کنیم، مخصوصا در زمینه سلامت و همچنین کمک های غذایی، این خیلی خوب خواهد بود و ما خیلی سپاسگزار خواهیم بود.»
