تحقیق تازه: پناهندگان بدون ویزه دایمی سلامت روانی ضعیف‌تری دارند

محققان دانشگاه نیو ساوت ولز تحقیقی را انجام داده که نشان می‌دهد پناهندگان بدون ویزه‌های دایمی نسبت به آن‌هایی که ویزه دایمی دارند، سلامت روانی ضعیف‌تر اما مشارکت اجتماعی بیشتری دارند.

Source: AAP

یادآوری: متن زیر، ترجمه‌ای از مقاله سه محقق دانشگاه نیو ساوت ولز از وبسایت علمی-تحقیقی کانورسیشن است.

جهان بیش از ٢٩,٤ میلیون پناهجو و پناهنده آواره دارد. نشانی از بهبود این بحران بشری دیده نمی‌شود.

کمتر از یک درصد این افراد به صورت دایمی اسکان داده شده‌اند. به این معنا که پناهندگان بیشتر از همیشه با ویزه‌های معلق و مؤقت زندگی می‌کنند.

یک تحقیق جدید نشان می‌دهد زندگی در این حالت بلاتکلیفی در مقایسه با پناهندگان دارای ویزه‌های مطمئن یا دایمی با سلامت روانی ضعیف‌تر رابطه دارد.

اما این خبر آن‌چنان هم بد نیست. دارندگان ویزه نامطمئن هم امکان زیادی دارد با جامعه اصلی وارد تعامل شوند.

در آسترالیا، پناهندگان دو راه احتمالی اسکان مجدد دارند. تعدادی پیش از رسیدن به آسترالیا به حیث پناهنده شناخته شده و ویزه‌های دایمی دریافت می‌کنند.

بقیه بدون داشتن ویزه معتبر وارد آسترالیا می‌شوند و سپس برای دریافت عنوان پناهندگی درخواست می‌دهند. به آن‌ها شاید ویزه‌های مؤقت (برای مثال، ویزه‌های حفاظتی مؤقت، شیف یا بریجینگ) داده شوند و شاید هرگز صاحب ویزه دایمی نشوند. پس در حال حاضر گروه بزرگی از دارندگان ویزه‌های نامطمئن در جامعه آسترالیا زندگی می‌کند.

ویزه نامطمئن به سلامت روانی ضعیف ربط دارد

ما با ۱٠٨٥ فرد عربی، فارسی، تامیل و انگلیسی‌زبان دارای پیشینه پناهندگی مصاحبه کردیم. افراد نمونه ما شامل ٧٦ درصد دارندگان ویزه‌های مطمئن و ٢٤ درصد دارندگان ویزه‌های نامطمئن بودند. ما سلامت روانی، تجارب گذشته و حال و مشارکت اجتماعی میان دارندگان ویزه‌های مطمئن و نامطمئن را مقایسه کردیم.

ما سطح سلامت روانی اشتراک کنندگان را بر مبنای پاسخ‌های آن‌ها به پرسش‌های معیاری اندازه‌گیری کردیم. نمراتی که بیانگر وجود بیماری روانی بودند، تحت عنوان «تشخیص احتمالی» دسته‌بندی شده بودند.

در ادامه تحقیقات پیشین در این موضوع، ما دریافتیم که دارندگان ویزه‌های نامطمئن سطوح فوق‌العاده بالایی از ناسلامتی روانی را نسبت به دارندگان ویزه‌های مطمئن گزارش داده‌اند.

به عنوان مثال، حدود ٤٩ درصد از دارندگان ویزه‌های نامطمئن یک تشخیص احتمالی اختلال استرس پس از آسیب (PTSD) داشتند، در برابر آن تنها ٣٠ درصد از دارندگان ویزه‌های مطمئن این تشخیص احتمالی را گزارش کرده‌اند. علاوه بر این، حدود ٤٣ درصد از دارندگان ویزه‌های نامطمئن یک تشخیص احتمالی اضطراب داشتند، در برابر آن تنها ۱٧ دارندگان ویزه‌های مطمئن این تشخیص احتمالی را داشتند.

در مقایسه با دارندگان ویزه‌های مطمئن، دارندگان ویزه‌های نامطمئن از تجربه دوبرابری رویدادهای تروماتیک قبل از رسیدن به آسترالیا خبر داده‌اند. آن‌ها به ویژه امکان قرار گرفتن شان در معرض ترومای درون‌فردی چون شکنجه یا آزار جنسی بیشتر بوده است.

به خصوص، دارندگان ویزه‌های نامطمئن نشانه‌های شدیدتری از سلامت روانی، حتا پس از در نظر گرفتن عوامل مهمی چون قرار داشتن قبلی در معرض تروما، از خود نشان دادند.

امکان بروز قصد خودکشی (داشتن برنامه خودکشی/برداشتن گام‌هایی برای خاتمه دادن به زندگی) در دارندگان ویزه‌های نامطمئن ٢,٤ بار بیشتر دارندگان ویزه‌های مطمئن بوده است.

با وجود نشان دادن میزان قابل توجهی از سلامت روانی ضعیف‌تر، دارندگان ویزه‌های نامطمئن در مقایسه با آن‌هایی که ویزه مطمئن دارند، در زندگی روزمره خود (به عنوان مثال، انجام مسئولیت‌های خانگی و دیگر کارهای روزمره) دچار اختلال عملکردی نشده‌اند.

اهمیت ارتباط اجتماعی

ما به مشارکت اجتماعی اشتراک کنندگان خود نیز نگاه کردیم. دارندگان ویزه‌های نامطمئن نسبت به دارندگان ویزه‌های مطمئن سطوح بالاتری از تعامل با جامعه بزرگ‌تر آسترالیا را گزارش داده‌اند: مثلاً امکان مشارکت فعالانه آن‌ها در گروه‌های ورزشی و کارهای داوطلبانه با گروه‌های خیریه بیشتر بوده است.

همچنان در مقایسه با دارندگان ویزه‌های مطمئن، امکان دریافت همکاری از خیریه‌ها، انجوها و اعضای غیرپناهنده جامعه آسترالیا در دارندگان ویزه‌های نامطمئن بیشتر بوده است.

ما دریافتیم که این مشارکت اجتماعی با فواید سلامت روانی برای دارندگان ویزه‌های نامطمئن ربط داشت. برای مثال، دارندگان ویزه‌های نامطمئنی که در گروه‌های بیشتری عضویت داشتند، در مقایسه با دارندگان عضویت کمتر، میزان پایین‌تری از قصد دست زدن به خودکشی گزارش کرده‌اند.

در نهایت، اجرای پالیسی‌های همه‌شمول‌تر، که هدف آن تسهیل احساس ماندگاری و امنیت (اطمینان) باشد، برای حمایت از سلامت روانی و صحت پناهندگان بسیار مهم است.

و با وجود تجربه کردن نشانه‌های قابل توجه روانی، پناهندگان دارای ویزه‌های نامطمئن به ایجاد روابط اجتماعی و تبدیل شدن به اعضای پربار جامعه آسترالیایی سعی کنند که به نفع سلامت روانی شان است.

پس این یافته‌ها به نقش جامعه آسترالیایی نیز اشاره می‌کنند. بسیاری از ما قادر خواهیم بود از طریق پرورش روابط اجتماعی، دست به توانمندسازی پناهندگان بزنیم.

 یادداشت:

انجلا نیکسون از شورای تحقیقات آسترالیا و شورای ملی صحت و تحقیقات صحی پول دریافت می‌کند.

بلیندا لیدل از شورای تحقیقات آسترالیا پول دریافت می‌کند.

یولیشا بایرو در هیچ شرکت یا نهادی که از این مقاله سود ببرد کار نمی‌کند، مشاوره نمی‌دهد، سهام ندارد و پول هم دریافت نمی‌کند، و اظهار کرده که هیچ‌گونه وابستگی فراتر از مقام علمی‌اش با آن‌ها ندارد.