باستان شناسان استرالیایی با استفاده از باقیمانده غذاهای مورد استفاده توسط مردمان بومی استرالیا در زمان های دور، مشغول تهیه اطلاعات هواشناسی از ۶۵ هزار سال گذشته هستند. این باقیمانده های غذایی از یکی از نخستین سکونتگاه های شناخته شده انسانی در استرالیا به دست آمده است.
نتایج این پژوهش در ژورنال بوم شناسی و تکامل طبیعت (Nature Ecology and Evolution) منتشر شده است. دکتر آنا فلورین (Anna Florin)، پژوهشگر دانشگاه کویینزلند در گفتگو با وبسایت این دانشگاه گفت که این پژوهش، نگاهی به محیط زیست منطقه کاکادو (Kakadu) می اندازد، در زمانی که انسان ها، اولین بار از شمال وارد قاره استرالیا شدند.
او گفت: «با استفاده از غذاهایی که ده ها هزار سال قبل مصرف شدند، می توانیم داستان تغییر آب و هوایی یک محل را بگوییم و تاثیرات آن را بر جوامعی که در طول زمان در منطقه کاکادو می زیستند بررسی کنیم».
با استفاده از پوست گیاه پاندانوس (pandanus)، پژوهشگران به سرپرستی دکتر فلورین و با همکاری جامعه بومیان منطقه، روشی جدید برای بررسی بارندگی در منطقه ابداع کردند. ترکیب مواد تشکیل دهنده پوست گیاه پاندانوس به نوعی نشان دهنده مقدار آب در دسترس آنها در هنگام رشدشان است و از این روش برای تعیین میزان بارش ها استفاده شد.
این پوست های گیاهان در حین حفاری ها در منطقه الیگیتور ریورز (Alligator Rivers) در سال ۲۰۱۲ کشف شدند و باقیمانده های غذاهایی هستند که عمر مصرف آنها به ۶۵ هزار سال می رسد.
به گزارش سیدنی مورنینگ هرالد، با وجود دوره های متناوب خشکسالی، مصرف پاندانوس در این منطقه تقریبا در تمام دوران ادامه داشته است. پژوهشگران معتقدند که این نشان دهنده این است که این منطقه یک قطب تجارت و مهاجرت بود.
یکی از همکاران این پژوهش، بن مارویک (Ben Marwick) به نشنال تریبیون (National Tribune) گفت: «با تعیین دوره های کم باران با اطلاعات به دست آمده از تحلیل پوست پاندانوس، مشخص شد که این دوره ها با افزایش ساخت ابزارهای سنگی در منطقه همزمان بود که نشان دهنده این است که این منطقه در دوره های خشک، یک پناهگاه بوده است».
علاوه بر این در این دوران، تعداد ساخته های دست بشر که از موادی متفاوت از مواد در دسترس در محل ساخته شده بودند، رشد چشمگیری داشت که نشان دهنده رشد مهاجرت به منطقه در دوره های خشکسالی بود.
به گفته دکتر فلورین، این مساله نشان دهنده آن است که مردم برای پیدا کردن غذا در دوره های خشک تر، بیشتر جابجا می شدند و در جاهایی که می دانستند می توانند غذا و آب داشته باشند دور هم جمع می شدند.
مدیر حفاری پروژه، کریس کلارکسن از دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه کویینزلند بود. او گفت که دستاورد های این پروژه، جهشی عظیم به جلو بود. پروفسور کلارکسن اضافه کرد: «ما حالا می توانیم تغییرات بارندگی ها را در طول زمان مطالعه کنیم و آنها را با راهبردهای مختلفی که توسط مردمان بومی استرالیا برای رویارویی با تغییرات شدید در محیط زیست به کار می رفت، تطابق دهیم».
اطلاعات و کدهای مربوط به این پژوهش به عنوان بخشی مهم از مطالعات باستان شناسی، آزادانه در دسترس دیگر محققان علاقه مند قرار می گیرد.
