دی (Dee) که ۳۰ سال سن دارد و ساکن ولونگانگ (Wollongong) است دچار نوعی اختلال روانی در غذا خوردن است.
اواخر سال گذشته میلادی وی با چالش های بیشتری روبرو شد و همین امر باعث وخیم تر شدن این اختلال شد.
او کارهای خود را یکی پس از دیگری از دست داد و همین امر تاثیر شدیدی روی وضعیت روانی وی داشت.
وی می گوید: «بازگشت من پیش پدر و مادرم خیلی سریع صورت گرفت چون از طریق اورژانس به بیمارستان منتقل شده بودم چون برخی تمایلات مربوط به خودکشی داشتم و کارهای غیر عادی انجام می دادم. من فقط به کمک نیاز داشتم.»
چند هفته بعد، او دوباره به بخش اورژانس بیمارستان منتقل شد. سوابق بیمارستان نشان می دهد که به او توصیه شده بود تا به یک روانپزشک مراجعه کند ولی او مجبور بود برای گرفتن وقت ملاقات از یک روانپزشک چهار ماه منتظر بماند.
وی می گوید: «نمی دانستم باید چه کار کنم. احساس درماندگی می کردم. واقعا در آن وضعیتی که داشتم، با توجه به نوسانات شدید در خلق و خوی من و دفعات زیادی که باید به دکتر مراجعه می کردم، تعجب می کردم از این که چطور به من اجازه داده شده بود تا در خیابان راه بروم. من یک خطر برای خودم و یک خطر برای سایر مردم بودم.»
جرجی هارمن (Georgie Harman) رییس مرکز Beyond Blue می گوید وقت آن رسیده است تا در سیستم سلامت روانی استرالیا یک تحول ایجاد شود.
وی می گوید: «وقتی کسی آن قدر ناراحت است که در بیمارستان بستری می شود، وقتی کسی به خودکشی فکر می کند، ما کاملاً باید اطمینان حاصل کنیم که وقتی از بیمارستان ترخیص می شود یک بسته مراقبت دریافت می کند. بلافاصله به حمایت دسترسی دارد. ما این کار را برای سرطان و بیماری های دیگر انجام می دهیم. دیگر هیچ بهانه ای نیست. ما به این اصلاح در سیستم نیاز داریم و فوراً به آن نیاز داریم - ما به اصلاحات جسورانه بزرگ نیاز داریم.»
طبق اعلام موسسه سلامت و رفاه استرالیا شمار خدماتی که در سپتامبر سال ۲۰۲۰ ارائه شده است در مقایسه با دوره مشابه سال پیش از آن ۱۴.۵ درصد افزایش داشته است. شمار نسخه های پزشکی مربوط به سلامت روانی نیز ۶ درصد افزایش داشته است.
دن اورباچ (Dan Auerbach) مدیر حدود ۴۰ کلینیک از منطقه Central Coast در ایالت نیوساوت ولز تا ولونگانگ است.
وی شاهد افزایشی ۲۰ درصدی بوده است و انتظار دارد این آمار و ارقام افزایش پیدا کند.
اورباچ می گوید: «ما هنوز تاثیرات کووید-۱۹ در سال جاری را نمی دانیم. پیش بینی می شود که عواقب مربوط به سلامت روانی در ماه های آینده به دلیل تاثیرات جمعی کووید-۱۹ بدتر شود.»
برای پاسخگویی به افزایش تقاضاها برای دسترسی به خدمات سلامت روانی، دولت استرالیا برنامه مزایای مدیکر (Medicare Benefits Scheme) را گسترش داده است تا شامل ۱۰ جلسه درمانی بیشتر در سراسر استرالیا شود.
اما این راهکار در پایان ماه مارس به پایان می رسد و افرادی که سعی داشته اند تا به این خدمات دسترسی داشته باشند در لیست های انتظار طولانی قرار داده شده اند.
دی می گوید به وی توصیه شده بود تا برای مدت دو هفته در یک مرکز تخصصی تحت مراقبت قرار گیرد ولی چنین اقدامی می توانست برای وی تا ۱۰ هزار دلار هزینه در بر داشته باشد.
وی می گوید: «این واقعا گیج کننده است. من نمی فهمم چرا کسی اهمیتی نمی دهد، یا این فقط در صورتی مهم است که بتوانید کلی پول پرداخت کنید. مشخص است که مردم از مناطق اقتصادی-اجتماعی پایین تر در برابر مشکلات مربوط به سلامت روانی آسیب پذیر تر هستند. بنابر این این واقعا منطقی نیست.»
در مناطق حاشیه ای و روستایی استرالیا یا به اصطلاح مناطق ریجنال، دن اورباچ و همکارانش متوجه شده اند که پرداخت هزینه ها برای مراجعه کنندگان سخت تر شده است.
وی می گوید: «ما می دانیم که اگر اختلافی در پرداخت (مدیکر) وجود داشته باشد مردم از مراقبت های درمانی اجتناب می کنند. این یکی از چیزهایی است که در اولویت آخر قرار می دهند و در مراکز ریجنال ما تماس های زیادی از افرادی دریافت می کنیم که کمک می خواهند، در مورد هزینه ها سوال می پرسند و بعد تماس را قطع می کنند. که این نشان می دهد نمی توانند اختلاف هزینه را پرداخت کنند.»
آقای اورباچ می گوید مساله مربوط به شکاف پرداخت باید حل شود. وی می گوید در استرالیا شمار اندکی از روانشناسان، مشاوران و روانپزشکان به صورت bulk-billing فعالیت می کنند و همین امر باعث می شود تا مراجعه کنندگان مجبور شوند هزینه جلسات درمانی و مشاوره را خودشان پرداخت کنند.
آقای اورباچ می گوید وقتی افراد توان مالی پرداخت هزینه های مربوط به مراقبت های سلامت روانی را نداشته باشند به سیستم درمانی دولتی ارجاع داده می شوند و نامشان در لیست های طولانی انتظار ثبت می شود.
متخصصان درمانی نیز خواستار ایجاد تحول در سیستم سلامت روانی استرالیا شده اند و می گویند باید از سیستم درمانی راه دور موسوم به Telehealth بیشتر استفاده شود.
هارمن می گوید: «ما هرگز به اندازه کافی روانپزشک نخواهیم داشت، مخصوصا در مناطق روستایی و ریجنال، بنابر این باید این سیستم را از نو بسازیم.»
یک سخنگوی گرگ هانت (Greg Hunt) وزیر بهداشت و مراقبت از سالمندان در بیانیه ای به SBS News اعلام کرده است: «بهداشت روان و پیشگیری از خودکشی یکی از بالاترین اولویت های دولت موریسون است. ما متعهد هستیم که اطمینان حاصل کنیم استرالیا دارای یک سیستم بهداشتی در سطح جهانی است که توسط یک نیروی کار بهداشتی بسیار آموزش دیده، واجد شرایط و به خوبی توزیع شده پشتیبانی می شود. دستور کار اصلاح بهداشت روان ما بر اساس توصیه های تحقیق کمیسیون بهره وری در مورد بهداشت روان و کارگروه بررسی برنامه مزایای مدیکر در حال انجام است. به منظور شناسایی چالش ها و اقدامات کلیدی نیروی کار برای حمایت از ارائه موثر خدمات بهداشت روان در سراسر استرالیا ، دولت در حال آماده کردن یک استراتژی ملی۱۰ ساله در مورد نیروی کار سلامت روان است که قرار است امسال نهایی شود.»
