بر اساس آمار، در طی همه گیری کووید-۱۹ یک سوم استرالیایی های دارای معلولیت از خدمات NDIS و سایر خدمات و شبکه های پشتیبانی معلولین محروم شدند.
در حالیکه از هر شش استرالیایی دارای معلولیت ، یک نفر برای دسترسی به این سازمان ها و خدمات تلاش می کند ، هزاران نفر بدون حمایت ضروری درمانده و قادر به برقراری ارتباط با سازمان های متناسب با نیازهای خود نیستند.
در همین حال این آمارها نشان می دهند که تنها دو سوم بودجهNDIS یا طرح ملی بیمه معلولیت (National Disability Insurance Scheme) توسط استرالیایی های ، استفاده می شود.
در حالی که بیش از ۱۴ هزار سازمان و مرجع ارائه دهنده خدمات به معلولین در کشور ثبت شده ، افراد معلول در استرالیا برای پیدا کردن و ارتباط گرفتن با این گونه خدمات تحت فشار قرار دارند.
حال اینکه چگونه بیماری همه گیر بر دسترسی افراد معلول به ارائه دهندگان خدمات تأثیر گذاشته اند؟
چرا با وجود نیاز مبرم این گروه ، بخشی از بودجه NDIS دست نخورده باقی مانده است؟
چرا ثبت رسمی شرکت های ارائه دهنده خدمات در NDIS اهمیت دارد؟
چگونه افراد می توانند در طرح NDIS شامل شوند و با ارائه دهندگان خدمات ویژه معلولین ارتباط برقرار کنند؟
استرالیایی ها برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ارائه دهندگان خدمات معلولیت به کجا می توانند مراجعه کنند؟
این پرسش ها را با آقای ریور نایت (River Night) مدیر عامل و بنیانگذار سازمان جوامع استرالیایی (Australian Communities) مطرح کردیم.
آقای نایت بیش از ۲۲ سال در زمینه معلولیت ، بهداشت روانی ، آموزش و پرورش ، ایمنی کودکان ، جوانان ، سیستم های کیفیت و تنظیمات پزشکی قانونی در بخشهای دولتی و غیردولتی، و همچنین تجربه زندگی با معلولین، به طور شبانه روزی فعالیت داشته و در بالا بردن سطح خدمات NDIS و کمک به متقاضیان این بودجه کار تخصصی انجام داده است.
