طبق این گزارش حتی با دو برابر شدن موقتی حقوق بیکاری موسوم به JobSeeker هنوز کمک چندانی به قابل استطاعت شدن مسکن برای این افراد نشده است.
فقط یک و نیم درصد از خانه هایی که در استرالیا برای اجاره آگهی می شوند برای شخصی که دریافت کننده حقوق Jobseeker است قابل استطاعت است. نام این پرداختی قبلا Newstart بود.
در همین خصوص من مهدی قلی زاده و همکارم شارلوت لم در شبکه اس بی اس گزارشی تهیه کرده ایم که تقدیم حضورتان می شود.
سال گذشته وقتی امبر جرت (Amber Jarret) که یک مادر ساکن کانبرا است از همسرش جدا شد، توان مالی اجاره یک منزل برای خودش و سه فرزندش را نداشت.
آنها مجبور بودند در خانه دوستان و آشنایان خود بمانند و گاهی اوقات هر هفته باید سه بار از خانه ای به خانه دیگر می رفتند.
وی می گوید: «هیچ ثباتی وجود نداشت، مدام این احساس را داشتیم که نمی دانیم فردا چه اتفاقی خواهد افتاد و مشخص است که در چنین شرایطی نمی توانید برای فرزندان خود امنیت فراهم کنید. این سخت است.»
همه گیری کروناویروس باعث شده است تا برخی از مسائل اجتماعی که قبلا هم وجود داشتند بیشتر مورد توجه قرار گیرند.
یک بررسی جدید که توسط مرکز Anglicare Australia انجام شده است نشان می دهد یک کمبود مزمن مسکن قابل استطاعت برای کسانی که دریافت کننده پرداختی های رفاهی هستند وجود دارد.
بررسی حدود ۷۰ هزار آگهی خانه های اجاره ای نشان داد از این تعداد فقط ۹ مورد برای آنهایی دریافت کننده حقوق قبلی ۵۵۰ دلاری Newstart هستند قابل استطاعت است.
هیچ یک از این املاک در شهرهای بزرگ استرالیا نبودند.
اما الان میزان این پرداختی دو برابر شده است و به یک هزار و ۱۰۰ دلار در هر د هفته رسیده است، ولی با این وجود هنوز فقط در حدود هزار خانه اجاره ای در استرالیا برای دریافت کنندگان این پرداختی قابل استطاعت است.
کیسی چمبرز (Kasey Chambers) مدیر اجرایی Anglicare Australia است.
وی می گوید: «حتی وقتی به برخی از پرداختی های دولتی که به طور سنتی مقدارشان بیشتر بوده است نگاه می کنیم، از جمله حقوق مستمری سالمندان، باز می بینیم که اگر شما یک نفر باشید خانه های زیادی برای شما وجود ندارد. حدود یک درصد از این خانه های اجاره ای برای شما قابل استطاعت است.»
خانم چمبرز خواستار افزایش پرداختی های رفاهی و تشکیل کمیسیونی مستقل برای بررسی بازار اجاره مسکن در استرالیاست.
دکتر کسندار گولدی (Cassandra Goldie) از شورای خدمات اجتماعی استرالیا نیز با خانم چمبرز هم عقیده است.
وی می گوید: «پرداختی های تامین اجتماعی حتی قبل از کووید-۱۹ هم خیلی بد بودند و این که مردم بتوانند سقف بالای سر خود را نگهدارند هر روز سخت تر و سخت تر خواهد شد. دولت اکنون در حال بررسی این موضوع است چطور می تواند از اقتصاد و جامعه در روزها و ماه های پیش رو حمایت کند. خوب دو کار است که می توانیم انجام دهیم. یکی این که پرداختی های تامین اجتماعی را برای افرادی که کار خود را از دست داده اند در سطح مناسبی نگهداریم و اطمینان حاصل کنیم که سرمایه گذاری بزرگی برای ساخت خانه های اجتماعی کم هزینه صورت می گیرد.»
خانم جرت بالاخره از طریق حمایت اضطراری موفق شده است یک آپارتمان یک خوابه بگیرد. این خانه قابل استطاعت است ولی عملا برای زندگی او و سه فرزندش خیلی مناسب نیست، با این وجود وی می گوید حالا که سقفی بالای سر خود دارد نگران سایر افرادی است که در شرایطی شبیه شرایط سابق وی هستند.
