درک پیوندهای عمیق بومیان استرالیا با «سرزمین»

مردم بومی و جزیره نشینان تنگه تورس ارتباط معنوی عمیقی با سرزمین خود دارند، ارتباطی که به طور پیچیده‌ای با هویت، تعلق و شیوه زندگی آنها در هم آمیخته است.

Understanding the profound connections First Nations have with the land. Vick Smith/Getty Images Source: Moment RF / Vicki Smith/Getty Images

آنچه می‌خوانید

• سرزمین بخشی جدایی‌ناپذیر از مردمان ملل اول است که هویت و احساس تعلق آنها را شکل می‌دهد.
• این ارتباط از داستان‌هایی ناشی می‌شود که سینه به سینه منتقل شده است.
• یک فرد تنها باید زمانی از اماکن مقدس بازدید کند که اهمیت آن را بداند.

مردم بومی و جزیره نشینان تنگه تورس حداقل برای ۶۰هزار سال در استرالیا حضور داشته‌اند و در این مدت‌ با تغییرات سازگار شده‌اند.

عمه دیدره مارتین یک زن وابانجا از ملت یوین و محیط‌بان اکتشافات بومی است که با خدمات پارک‌های ملی و حیات‌وحش در کشور داراوال در نیو ساوت‌ ولز کار می‌کند.

برای عمه دیدره، سرزمین موجودیتی نیست که فرد باید مالک آن باشد؛ بلکه او سرزمین را بخشی جدایی‌ناپذیر از خود می‌داند که نیاز به احترام و مراقبت دارد.

ما مالک زمین نیستیم و نخواهیم بود. ما نقش حفاظت از زمین را داریم. مسئولیت ما نسبت به زمین چیزی است که برای ما غذا، آب، سرپناه فراهم می‌کند.

عمه دیدره مارتین

آو گفت: «زمین یک اصطلاح است، اما در رگ‌های ما جاری است. اولین نفس ما است و آخرین نفس ما خواهد بود.»

Aunty Deidre Martin is an Aboriginal discovery ranger. Credit: Aunty Deidre Martin.

عمه دیدره مارتین می‌گوید این ارتباط آنقدر عمیق است که تنها نزدیکی به سرزمین خود برای او حس تعلق ایجاد می‌کند.

او افزود: «وقتی از سیدنی به خانه می‌روم، به محض اینکه نزدیک می‌شوم، به ساحل نگاه می‌کنم و احساس تعلق بر من غلبه می‌کند... فکر می‌کنم که در خانه هستم.»

دزموند کمپبل، مردی قورینجی و آلاوا-نالکان از قلمرو شمالی، هنگام بازگشت به سرزمین خود احساسات مشابهی را تجربه می‌کند.

آقای کمپبل، مدیر عامل سازمان «ولکام تو کانتری» (Welcome to Country)، که اکنون در سیدنی مستقر است، می‌گوید که تنها با فکر کردن در مورد حضور در کشورش، مو به تنش سیخ می‌شود.

او گفت: «اگرچه ما به طور دائم آنجا بزرگ نشدیم اما انگار همین دیروز آنجا بودیم. برای ما خیلی آشناست و شما فقط احساس امنیت می‌کنید. احساس می‌کنید در جایی هستید که می‌توانید به‌عنوان یک فرد بومی، همان چیزی باشید که هستید.»

در حالی که ارتباط با کشور خود بدون توجه به مسافت ثابت باقی می‌ماند، آقای کمبل بر اهمیت بازگشت منظم به سرزمین اجدادی خود، نه تنها برای تمرین فرهنگ و زبان، بلکه برای تقویت ارتباط معنوی عمیقی با آن تأکید کرد.

او گفت: «این کار روح من را پر می کند. به من این امکان را می‌دهد که بتوانم در مکانی مثل سیدنی زندگی کنم و برای سازمانی مانند Welcome to County کار کنم. من باید فرهنگ و زبانم را حفظ کنم و این یکپارچگی را داشته باشم. فقط با هر از گاهی به خانه رفتن، می‌توانم این کار را انجام دهم.»

CEO of Welcome to Country, Desmond Campbell. Credit: Desmond Campbell.

داستان‌هایی درباره سرزمین

آقای کمپبل توضیح می‌دهد که این ارتباط از داستان‌هایی سرچشمه می‌گیرد که بین نسل‌های مختلف سینه به سینه منتقل شده است.

سرزمین‌های بومی استرالیا هرکدام داستان‌ها، معنویات و ارتباطات مختلفی به همراه دارند.

آقای کمپبل گفت: «سمت پدری گورینجی من، کشوری بیابانی است. حیوانات و فصل‌ها متفاوت هستند به همین دلیل داستان‌ها هم متفاوت بود.»

آقای کمپبل می‌گوید که این داستان‌ها با دانش و درس‌هایی در مورد زمین، مثل زمان و نوع شکار و عواقب بازی با آتش در فصل نامناسب در هم آمیخته شده است.»

LISTEN TO

نقش و مسئولیت جامعه مهاجر در قبال بومیان استرالیا چیست؟

SBS Persian

12/02/202417:21

Play

بردلی هاردی یک مرد نیامبا، یوآولاریآی، کوما و کامیلاروی و نگهبان امروزی تله ماهی بومی براورونو (Baiame’s Ngunnhu) است که در کنار رودخانه بارون واقع شده است.

تله‌های ماهی بومی براورونو ، تله‌های ماهی بومی استرالیایی هستند که در فهرست میراث ثبت شده‌اند.

او رودخانه را به عنوان «خون و هویت» خود توصیف می‌کند.

آقای هاردی به عنوان راهنمای محلی برای موزه فرهنگی بومیان براورونو، به روایت داستان‌ها و تاریخ‌ سرزمین خود ادامه می‌دهد.

او می‌گوید، باید با انتقال داستان‌ها به نسل‌های بعد آن را زنده نگه داشت.

Bradley Hardy and Brewarrina Aboriginal Fishing Traps. Credit: Bradley Hardy.

درک مکان مقدس

تله‌های ماهی بومی در براورونو یکی از قدیمی‌ترین ساخته‌های بشر در جهان است. آقای هاردی توضیح می‌دهد که آنها از سنگ‌هایی ساخته شده‌اند که به صورت استراتژیک به شکل U و C قرار گرفته‌اند تا نه تنها برای صید ماهی استفاده شود بلکه به برخی از ماهی‌ها اجازه دور زدن و ادامه چرخه زندگی خود را می‌دهند.

همچنین این تله‌ها جایی بوده که بسیاری از قبایل دور هم جمع می‌شدند.

این یک مکان مقدس است، ما باید تلاش کنیم و از آن محافظت کنیم. عمدتا برای مردم ماست. وظیفه اصلی ما نه تنها این است که به مردم درباره آن‌ها بگوییم و آن را در بین جوانان خود ادامه دهیم، بلکه به جهان بفهمانیم این‌ها مناطقی خاص هستند.

بردلی هاردی

عمه دیدره همچنین به اهمیت شناخت مکان‌های مقدس قبل از بازدید آنها اشاره می‌کند.

او توضیح داد: «یک فرد تنها باید زمانی از این اماکن مقدس بازدید کند که اهمیت آن را بداند.»

Silhouette image of First Nation Australian aboriginal people, father and son, going to hunt seafood in Cape York, Queensland, Australia. Credit: Rafael Ben-Ari/Getty Images Credit: Rafael Ben-Ari/Getty Images

او گفت: «مکان‌های مقدس برای مردم ملل اول متنوع هستند و بسته به ملت به طور قابل توجهی متفاوت هستند. در حالی که برخی مکان‌ها ممکن است هم برای مردان و هم برای زنان مقدس باشند، برخی دیگر ممکن است بیشتر به جنسیت وابسته باشند.»

عمه دیدره می‌گوید که مسئولیت دارد که به جامعه در مورد این مکان های مقدس آموزش دهد و واقعا از به اشتراک گذاشتن دانش خود با بازدیدکنندگان لذت می‌برد.

کاوش عمیق‌تر در سرزمین مردمان ملل اول و درک اهمیت آن می‌تواند با دانش فراوانی همراه شود. با این حال، بسیار اهمیت دارد که با احترام به مکان‌های مقدس بومی نزدیک شوید و از جوامع بومی محلی یا شوراهای زمین راهنمایی بگیرید.

آقای هاردی گفت: «ما می‌خواهیم مردم حقیقت تاریخ ما را دریافت کنند. ما می‌خواهیم مردم بیرون بیایند و در مورد این چیزها بیاموزند، اما همچنین مراقب باشند و به آنها احترام بگذارند.»